Op maandag was het bekend dat er een akkoord was voor de Vlaamse regeringsvorming. De krijtlijnen werden aangekondigd op een persconferentie rond de middag. De tekst van het Vlaamse regeerakkoord zelf kwam dinsdag rond 13u online, een dikke 300 pagina’s.

Ik heb zelf wegens werkverplichtingen en door ziekte geveld dit nog maar deels kunnen doornemen. Dus mijn mening heb ik nog niet helemaal gevormd. Maar over deze week kunnen we wel wat vertellen.

Congres voor de vorm

Diezelfde avond hadden de 3 meerderheidspartijen dan allemaal een congres. Als lid van 1 van die partijen zou je het regeerakkoord dan moeten goedkeuren, met dus zelfs geen avond ertussen om het te lezen. Dat deze timing een beetje belachelijk was en dat enige ledenbekrachtiging dan maar gewoon voor de vorm was moet ik niemand vertellen.

Dat die partijcongressen gewoon een goednieuwsshow waren vond ik nog enigszins aanvaardbaar. Er zijn betere momenten om uw politieke stempel te willen drukken dan de bekendmaking van een regeerakkoord. Na een lange en moeilijke onderhandeling gaat de partijtop niet terug naar de andere partijen gaan omdat 1 van de leden “iets heeft gezegd op het partijcongres”.

Nu, moest er iets in staan dat écht niet door de beugel kan, kan het dan wel zijn dat de leden de regeringsdeelname wegstemmen. Dus daar zit een zekere “check” in die op zich welkom is in woelige tijden.

Je moet redelijk zijn, als in je statuten staat dat de leden iets moeten goedkeuren, moeten ze ook de kans hebben om het te lezen.

Particratie at work

Zoals sommigen wel weten ben ik sinds kort actief bij Open VLD (en Jong VLD). Ik heb momenteel geen sterke politieke ambities maar ik ben wel actief geworden binnen de partij omdat de politiek me interesseert, en ik me in de liberale partij het beste kan vinden. Ik vind het momenteel interessanter om mijn bedrijf te runnen dan te gaan voor een politieke carrière, maar ik sluit niet uit dat ik er later iets mee doe. In tussentijd maak ik mij nuttig waar ik dat zelf kies. Mijn favoriete activiteiten zijn de inhoudelijke, als het echt over de politieke inhoud kan gaan.

Ik kan door mijn positie lekker mijn eigen mening zeggen, want ik heb weinig te winnen of te verliezen… ik word niet betaald door de partij, ik ben gewoon lid en ik heb een mening. Ik moet niet specifiek snel doorstoten of iets dergelijks. Ik kan gewoon mijn eigen mening verkondigen en ik ben van plan dat te blijven doen. Ik heb soms de indruk dat er veel volgers zijn die wel schrik hebben om te zeggen wat ze denken. De particratie is erg stevig in België. Daar schreef ik ook een stukje over – voer voor een latere blogpost.

Deze politieke week had ik vooral bewondering voor enkele leden binnen de eigen partij die op een correcte manier voor hun mening opkwamen: well done “dissidenten” Lieselotte Thys, Sihame el Kaouakibi en Hans Maes.

Speeltuin Vlaams Parlement

Het politieke schouwspel deze week deed me meerdere keren mijn wenkbrauwen fronsen.

Zo waren er mensen van “de oppositie” die al een regeerakkoord konden neersabelen voor het gelezen te hebben. Ik moet misschien eens stoppen met Twitter, want dat is eigenlijk niet goed voor mijn hart.

Dan was er het gedoe met de cijfers. Een Mr. Jambon die op een sponsordiner verkondigt voor eigen kerk dat hij de cijfers al wel heeft maar ze nog niet wil geven. Erg onhandig. Waarom niet gewoon verklaren dat het altijd even duurt eer je de berekening hebt gedaan nadat je tot een akkoord bent gekomen? Je hebt altijd al cijfers, ze zijn gewoon nog niet afgewerkt. 

Als toppunt van de week was er de escalatie op vrijdag ochtend: het parlement dat leegloopt nog voor de vergadering goed en wel was begonnen, met een afgelaste middagvergadering. Argumentatie was dat er geen cijfers waren. In mijn ogen kan je op een 300 pagina’s dik document ook inhoudelijke kritiek geven zonder cijfers. Moet je daarom weglopen? Als je wegloopt zet je jezelf uit het debat. Dan moet je in feite dezelfde vergadering de volgende week plannen, en zo verlies je tijd. Wat heeft de oppositie ‘s middags dan gedaan op vrijdag? Boos een terrasje gaan doen? Ik hoop dat zij vanuit hun functie dan toch tenminste de tijd hebben genomen om het regeerakkoord grondig te bekijken. 

Dat de cijfers moeten berekend worden na de landing van een regeerakkoord lijkt me de normaalste zaak van de wereld eigenlijk. Dat je dat zo veel mogelijk in de onderhandelingen zelf doet ook. Maar je moet in mijn ogen redelijk zijn in de timing van de dingen. Als je een akkoord afklopt kan je het becijferen. Tijdens de onderhandeling werk je met tijdelijke cijfers. Erna kan je gaan naar definitievere cijfers. Is het zo moeilijk om hier een gedachteredenering over op te bouwen?

Blijkbaar komen ze bij Groen en Sp.a niet verder dan de gedachte: “ik heb geen cijfers dus ik kan niks doen”. Hebben zij geen eigen studiedienst met cijfers waar ze de voorlopig aangekondigde beslissingen aan kunnen aftoetsen?

Het is trouwens bijzonder spijtig dat het een partij als Groen fulmineert over het gebrek aan cijfers, maar in de Brusselse regering zelf al 2 maanden geen cijfers heeft. Er moet toch enig besef zijn dat het even duurt eer je alles bij elkaar hebt (ja, ja, ik realiseer mij dat ook Open VLD in de Brusselse regering zit – en dat Sven Gatz minister van begroting is).

Daarnaast herinner ik mij ook een slecht becijferd klimaatplan voor de verkiezingen. Je kan veel roepen maar je moet ook zaken in de praktijk kunnen brengen. Dat is nu nét mijn probleem met Groen.

Voor de oppositie lijkt het soms bijna alsof ze het bewust niet willen begrijpen. In interviews met zowel SPA (Conner Rousseau) als Groen (Björn Rzoska) wordt er gefocust op het gebrek aan cijfers. Er wordt gesproken over “holle woorden” en “geen echt debat willen aangaan”, maar voor mij is het wel duidelijk wie er geen debat wou aangaan.

Laten we in het algemeen alsjeblieft in het algemeen stoppen met focussen op kleinigheden en het uitvergroten van 1 zinnetje. Zo ga je geen werk gedaan krijgen. Ja, een spelletje spelen op je GSM is niet OK. Ja, het was een onhandige uitspraak daar bij Doorbraak.be. Maar alstublieft.

Neem je job serieus. Er zijn belangrijke beslissingen te nemen die iedereen aangaan. Laat het over de inhoud gaan en niet over de vorm.

Ieder parlementslid moet een kritisch debat aangaan over wat er in het regeerakkoord staat en wat dat betekent voor de samenleving. Deze week misschien zonder de exacte cijfers. Volgende week met wat meer cijfers, en de week erna met misschien nog wat meer cijfers. Er is zoveel te leren en te weten.

Zouden de parlementsleden weten wat het gemiddelde budget is van de Vlaamse overheid? Zouden ze weten wat de verdeling was van de kostenposten in de vorige regering? Cijfers of geen cijfers, er zouden wel eens een paar anciens door de mand kunnen vallen bij zulke vragen denk ik.

Ik zou daar trouwens ook niet op kunnen antwoorden. Maar ik ben mijn eigen kleine studiedienst. Ik schrijf het op wanneer ik iets nuttigs zie en breidt mijn kennis uit. In mijn vrije tijd. Als dit je job is en je bent ervoor verkozen door het volk heb ik als burger verwachtingen.

Referenties:

• De Standaard – 5 oktober – De macht speelt spelletjes