Dus, een tijd geleden kreeg ik bericht over de verplichting tot een digitale watermeter (blogpost), en ik teken bezwaar aan dat ik dat niet wil. Ik wil zo geen apparaatje thuis dat constant van “phone home” doet.
Ik snap het voordeel van centraal lekken opsporen maar ik zie ook vele nadelen. Door elk huis vol te stoppen met technologie die centraal bestuurd wordt creëer je uiteindelijk een situatie waar het ook wel heel makkelijk is om centraal iets te saboteren, centraal te kijken wie er thuis is of niet. En wie weet wat voor nadelen er nog bover komenl.
Ik ben niet avers van technologie, maar ik heb de voorbije jaren ook geleerd dat sommige dingen toch echt wel beter grotendeels analoog blijven. Een situatie met honderdduizenden digitale meters is ook erg moeilijk is om te keren want “het is allemaal al geïnstalleerd”.
Zien we dat wel zitten? De maatschappij lijkt er alleszins weinig problemen mee te hebben want ik heb nog niemand horen zeuren over die digitale meters.
Nu, situatie update. Ik hoor een tijdje niks – maar een paar weken geleden krijg ik telefoon: we gaan het wel installeren, maar we hebben een oplossing: we gaan er voor zorgen dat het werkt zoals de traditionele meter en dat jij dus 1 keer per jaar de gegevens doorstuurt.
Met andere woorden: het is technisch wel die digitale watermeter, maar we stellen hem in zodat hij niet zo werkt.
Ik moest spontaan denken aan die camera’s in Kortrijk waar de feature om mensen te herkennen uitgeschakeld is.
Privacyactivisten spreken al eens van een snel hellend vlak, waar er binnen de kortste keren dan een reden wordt aangegrepen om die feature toch maar te gebruiken (een permanente war on drugs bv. – ik zeg maar iets).
Dus deze ochtend komt de installatieman langs, en ik vraag hem naar die specifieke installatie waar de ene feature wordt uitgeschakeld.
Zijn antwoord: ah, ik weet daar niks van. Ik ben maar de installateur.
Ik had al eens een afspraak gemist, en ik kon die mens nu ook niet wegsturen. Ik was ook uit mijn bed gelicht en had nog geen koffie gedronken. Dus ik heb maar toegegeven. Doe maar en laat mij gerust.
Klein zuchtje, zegt.