Er is die bekende graphic van Microsoft dat we toch allemaal ook tijdelijk een beperking kunnen hebben.

Je kan bijvoorbeeld maar 1 arm hebben omdat je maar 1 arm hebt, je arm hebt gebroken – of ook omdat je een baby op de arm hebt.

Dat is nu exact de situatie waar ik mij in bevind deze ochtend. Een baby op de arm, flesje in de hand, zondagochtend, geen zin om nóg eens passief YouTube te kijken.

Ik ben dan maar in de settings van iOS gegaan om de tutorial rond voice dictation/voice control te lezen.

Ik gebruikte de dictatie feature al regelmatig om berichten te dicteren. Soms de native feature en soms via Wispr Flow.

Maar nu dus een nieuw element: via voice control kan ik mijn iPad met mijn stem bedienen.

In mijn beperkte ervaring werkte dit redelijk goed om de kranten te lezen. De Standaard en De Tijd kon ik goed lezen door tegen mijn iPad mini “scroll up”, “scroll down” en dergelijke te zeggen.

Een blog post schrijven ging wat minder goed.

Maar voor iemand die graag gestimuleerd is en dus bored wordt van een 20 minuten een flesje geven, is dit een goede ontdekking: ik kan de krantensites lezen tijdens flesje geven.

Het is tegelijk professioneel ook een goede ontdekking om de accessible names op knoppen die enkel een icoon hebben na te kijken met een eenvoudig stemcommando.

Nu hoop ik dat niemand mij hier komt betichten om niet 100% aandacht aan mijn kind te geven. Ik hou van mijn kind, het is een schatje, maar ik denk dat elke ouder de inherente saaiheid van een newborn wel snapt.