Ik kom het keer op keer tegen. De ping-pong tafel. De PS4 op kantoor.

Referentie: Artikel in Net magazine over een studio in Belfast

Ik snap het niet. Waar dienen die dingen eigenlijk voor? Om op 16u op vrijdag een rondje ping pong te spelen (en lawaai te maken voor de rest)? Om tussen de middag te gaan gamen (en nog meer voor een scherm te zitten?)?

In het nieuwe boek van Basecamp gaat het erover dat je collega’s niet je familie zijn, en ik vind dit een heel correcte statement. Natuurlijk kan je vrienden worden met je collega’s. Natuurlijk kan je als je elkaar lange tijd kent belangrijk voor elkaar worden. We zijn allemaal mensen.

Maar waarom is er in het bedrijfsleven zo’n focus op van die zij-voordelen die eigenlijk geen echte voordelen zijn? Kan je in voorgenoemd voorbeeld niet beter om 16u aan je weekend beginnen? Kan je niet beter een babbeltje doen met je collega’s tijdens de lunchpauze als het doel is elkaar beter te leren kennen?

Er wordt vaak gebabbeld over Google als summum van voordelen op het werk. Gratis eten, massages en andere zaken. Maar zijn dit niet gewoon manieren om mensen zoveel mogelijk te binden aan hun werk? Als je bedrijf je strijk doet, je ophaalt met de Googlebus en je avondeten voorziet, wat moet je dan eigenlijk nog zelf doen?

Toen ik in Japan woonde was ik verbaasd om te horen dat in veel gevallen je woning betaald wordt door je werkgever. Er is zo helemaal geen scheiding meer tussen privé en werk. Wil je ontslag nemen, wil je een risico nemen? Je kan het niet meer want er staat te veel op het spel. Je moet dan verhuizen, bij uitbreiding moeten je kinderen naar een andere school, etc. Dit is geen goede situatie.

Ik pleit voor een duidelijke scheiding tussen werk en privé.

Ik pleit ook voor minder betutteling. Volwassen mensen kunnen hun eigen keuzes maken.

Waarom moet ik als werkgever bonnetjes geven waar mensen eten en ecologische lampen mee kunnen gaan kopen? Waarom moet ik mij bezig houden met de mobiliteit van mijn werknemers?

Ik begrijp dat de overheid een groen voorbeeld wil geven, maar als ze dat echt zouden menen, zouden salariswagens al lang afgeschaft zijn. Ecocheques zijn een lachertje, je kan er de meest vervuilende producten zoals TVs mee kopen.

En maaltijdcheques is gewoon een soort instandhouding van Sodexo en EdenRed en hebben geen enkele bestaansreden. Iedereen moet eten kopen. Schaf het af en verlaag de belastingen rechtstreeks. Verwelkom de administratieve vereenvoudiging.

Ik wil bezig zijn met het onderwerp van mijn bedrijf, namelijk de best mogelijke software ontwerpen.

Laat iedereen toch eens wat meer voor zichzelf denken.

Weg met de betutteling.