Vorige week schreven meer dan 20 toppers uit het bedrijfsleven een open brief in De Tijd om wat meer lange termijn te denken. Ik las dan op Twitter de mening van iemand: een open brief heeft geen zin. Ik dacht er het mijne van (samengevat: ?) en ging verder met mijn dag.

Nu lees ik een smalende reactie van Joël De Ceulaer op W.F. Schiltz zijn oproep om een klimaatverbond aan te gaan. Zo eentje van: haha, jij snapt politiek niet.

Bij de kwaliteit van sommige columns kan je ook al eens denken: je moest precies nog een krant vullen ofzo? En voel jij je misschien niet iets te belangrijk vanop je mediastoel? Na lang gepalaver is Joël zijn uiteindelijke punt het volgende:

“Het betekent dus dat een politicus die zegt dat onderwerp X of Y ‘te belangrijk is om over te laten aan de campagnestrijd’ eigenlijk zegt dat de democratie hem worst zal wezen – de campagnestrijd is namelijk de esséntie van de democratie.”

Joël De Ceulaer (Link artikel)

OK Joël, hier is een hint. De oproep gaat over lange termijn denken. Over verder denken dan een coalitievorming of campagnestrijd.

Met sommige topics kan je niet veel stemmen winnen. Op de avond van de boekvoorstelling kwam de fameuze quote van (ik denk) Bruno Tobback “ik weet wel wat er moet gebeuren, maar als ik dat zou verkondigen geraak ik nooit herverkozen” al snel naar boven. Het politieke debat slingert voort en gaat over het topic van de week.

Het ontbreekt mensen aan politieke moed om een langetermijnsbeslissing te nemen. Zeker de laatste 8 maanden zitten we in een soort permanente verkiezingsstrijd waar het precies zo hard over de macht behouden gaat dat goede ideeën zoals rekeningrijden worden teruggetrokken uit angst voor stemverlies.

Ik was op W.F. Schiltz’s voorstelling over zijn klimaatboek Ziedewel, waar hij een voorstel deed tot een klimaatverbond. Ik was ook op een klimaatmars in januari, en toen ik nadacht over wat er op mijn bord moest staan koos ik voor de slogan Overstijg de partijpolitiek .

Ik kan mij dus helemaal vinden in de boodschap van W.F. Schiltz om een klimaatverbond te sluiten, dat op lange termijn denkt.

Waarom? Omdat los van de verkiezingsuitslag, geruzie tussen partijen of enige coalitievorming dit topic gewoon te belangrijk is om niets aan te doen.

Een democratie gaat over ideeën: welk idee komt er op tafel? Waar steken we onze tijd in en waarom? De politieke agenda wordt gevoed door waar we over praten. Joël zijn reactie steekt de draak met participatieve projecten. Met het verspreiden en werken aan een idee. Dat is voor mij wel heel kort door de bocht (Zeker voor een krant…)

Ik heb bij de gemeenteraadsverkiezingen wel eens nagedacht over burgerparticipatie. Je kan tot de conclusie komen dat dat het heruitvinden van de politiek is. Een mening die wel heel duidelijk gepropageerd wordt door Joël de Ceulaer. Hij maakt in dezelfde zin Van Reybrouck en Manu Claeys belachelijk.

Is elk politiek project dat niet in de Wetstraat leeft dan irrelevant voor de heer De Ceulaer? Een werkgroep buiten het parlement, een burgeractie, een betoging: compleet niet van belang?

Waar dit over gaat is het oplossen van een een groot politiek immobilisme rond een heel belangrijk thema.

Wat er nu gebeurt is dat een partij 1/3 van zijn programma kan implementeren voor een andere partij verkozen wordt om alles weer van tafel te gooien. Zo geraak je natuurlijk nergens. Daarom moet je een afspraak maken die groter is dan een legislatuur.

Als je er goed over nadenkt is er eigenlijk maar 1 belangrijk onderwerp op lange termijn, en dat is het klimaat. Als we het klimaatprobleem niet oplossen dan valt er niet veel meer te bespreken. Dit klinkt misschien nogal als doemdenken, maar het is niet ik die dit stel, maar de wetenschap. En ik heb wel vertrouwen in de wetenschap.

Is een voorstel dat het politiek immobilisme rond het topic klimaat probeert op te lossen dan echt iets om belachelijk te maken? Ik denk het niet.

(Dus, als je wel zin hebt om wel iets constructiefs te doen. Lees en verspreid de oproep van W.F. Schiltz. De webpagina vind je hier.)