Exhibit 1

Toen ik in Japan woonde had ik een MOBIB kaart waarmee je kon betalen in de lokale dagwinkel. Geweldig vond ik dat.

Je kon er geld opzetten aan de automaat. Je zette er dan bv. 50 euro op en gebruikte die enkele weken voor de metro.

Je moest die in elk station scannen om de poortjes te openen. Zo’n poortje openen van een station doe je gewoon door de kaart te scannen. En dat is het.

Dit was een heerlijk anoniem systeem. En er was ook geen gedoe als je de kaart kwijt was. Binnen de 5 minuten had je een nieuwe.

Een plastieken kaartje met een chip in. Een eenvoudig object dat altijd werkt, ook als je batterij van je smartphone op is.

Exhibit 2

Mensen beseffen niet hoeveel je kan afleiden uit iemand zijn locatiedata.

Een typische app die locatiedata vraagt stuurt elke 15 minuten data naar een server. Je kan dus duidelijk de locaties zien die iemand bezoekt in bijna real-time. Je kan letterlijk iemand zijn leven volgen.

Het aanzetten van de locatie permissie “always“ betekent in de praktijk dat de app maker kan zien waar je op dat moment bent.

Wie geef jij allemaal de toestemming om constant te weten waar je bent? Ga naar de instellingen van je GSM, op een iPhone is dat Privacy > Locatievoorzieningen, en sta er verbaasd van wie er allemaal mag weten waar jij bent.

Exhibit 3

Ons eigenste overheidsbedrijf Proximus staat trots op een startup beurs om mensen aan te trekken om onze locatiedata door te verkopen.

Je kan als je er genoeg geld voor over hebt geanonimiseerde locatiedata kopen. Bv. als jij de organisatie Rock Werchter bent kan je zien hoe mensen zich rond een evenement bewegen.

De data is geanonimiseerd, maar iedereen die bezig is met computers en programmeren weet ook dat er een punt in de cyclus is dat de data niet geanonimiseerd is. Elke triangulatie van je GSM signaal wordt ergens opgeslagen.

Wordt die dan onmiddellijk geanonimiseerd en verwijderd? Ik hoop het.

Exhibit 4

Ik rijd naar Italië door Zwitserland en koop een wegenvignet met een nummer van het jaar op, en mag dat jaar door Zwitserland rijden. Er plakt nu wel een roze sticker op mijn vooruit. Maar het is een eenvoudig systeem.

Exhibit 5

In Frankrijk geraak je vlot door de péage, door gewoon je credit card te gebruiken.

De echte snelle jongens hebben een machientje. Een machientje dat gewoon registreert dat je voorbij mag rijden op dat punt, en reeds hebt betaald, dat is alles.

Waarom deze tekstjes?

Ik denk na over hoe we tot een duidelijke anonieme oplossing voor rekeningrijden kunnen komen. Wie heeft er betere ideeën dan de werkgroep van Ben Weyts?

De smartphone is niet de oplossing voor alles. Het continu tracken van locatiegegevens, opgelegd door de overheid, is compleet disproportioneel tot de bedoeling van de maatregel.

Als de bedoeling van rekeningrijden is om zonder een extra belasting te heffen (NVA standpunt) toch een soort mentaliteitsswitch te verzorgen door op filemomenten meer te laten betalen (surge pricing cfr. Uber) , en om buitenlanders mee te laten betalen voor het gebruik van onze wegen, dan is een app op de smartphone toch echt wel een slechte oplossing.

Mijn beroep is apps ontwerpen. Ik ben geen mobiliteitsexpert, maar hou wel graag de systemen rond mobiliteit in de gaten. Hopelijk kan het beleid tot een intelligentere oplossing komen dan het huidige voorstel.