Nota: het is vakantie, tijd om mijn blogpost kladjes toch eens te publiceren. Dit is van een paar weken geleden, over de weggeefpolitiek van de superkern t.o.v. duidelijke structurele maatregelen.

Twee weken geleden op zaterdag konden we de resultaten van het superken-onderonsje lezen: een hele rits maatregelen, o.a. een BTW verlaging in de horeca tot een railpass voor iedereen om binnenlands toerisme te stimuleren.

Vorige week zaterdag was het ook weer cadeautjestijd. In een tijd dat er in mijn ogen budgettaire controle moet zijn of uitgaven die gericht zijn op groei, kregen we in de plaats uitgaven die gericht zijn op behoud en status quo, en een paar onbenulligheden om de kranten en het politiek discours bezig te houden (o.a. de onbenullige discussie rond de Railpass)

Deze week is de formule van de superkern gelukkig afgesloten en zijn de gesprekken rond een regeringsvorming concreter dan ooit. De olijfboomcoalitie werd maandag snel afgeschoten, maar met de deur naar een minderheidsregering open te zetten zijn een aantal partijleiders in actie geschoten om toch te proberen een meerderheidsregering op poten te zetten. Ik volg met aandacht de berichten van 8AM wetstraat insider.

Nu. Terug naar de cadeautjespolitiek.

We hadden eind 2019 al een begrotingstekort van 12 miljard dat afsteven op 15+ miljard. Na Corona wordt er geschat dat het meer dan 50 miljard zou gaan bedragen. Dat we jaren nodig gaan hebben om uit het slop te geraken.

Ik snap het idee van een relance van de economie en van het consumentenvertrouwen op te krikken. Maar deze weggeefpolitiek waar 10 partijen hun cadeautje(s) in de wacht kunnen slepen en het zelfs niet meer nodig om dit te toetsen aan een centrale begroting vond ik een triest eindpunt van een niet-volwaardige regering.

Als je die maatregelen eens bestudeert, met de weinige info die er beschikbaar is, kan je afhankelijk van topic zien dat het ofwel gaat om een aantal kruimeltjes te verdelen (want sommige dingen zijn effectief triviaal op een volledige begroting) ofwel de deur wagenwijd open te zetten richting budgettaire crisis maal twee.

Wat ervoor een moeilijk evenwicht was, kan opeens. Het kan niet op met de uitgaven.

Buiten de NV-A met een symbolische exit op de laatstte superkern durfde geen enkele partij op de rem te gaan staan. Vanuit het idee van samen uit, samen thuis in de noodregering begrijp ik dit. Maar de geformuleerde beslissingen kunnen iedereen wel eens zuur opbreken, als de snel goedgekeurde maatregelen nu allemaal één voor één afgeschaft gaan moeten worden of toch fundamenteel gewijzigd moeten worden wegens niet realistisch.

De superkern blijkt eigenlijk de kern van de onmacht: door 10 ideeën op tafel te gooien die niet uitvoerbaar blijken te zijn, die erna in een parlement met een minderheidsregering gefileerd worden, krijg je uiteindelijk een halfslachtige uitvoering van elk idee, en een politiek waar iedereen naar elkaar kan wijzen maar niemand de verantwoordelijkheid draagt.

Want achter gesloten deuren werd beslist wat goed was voor België, en dat moest dan maar zo zijn…

De normale parlementaire controle, voor zover die nog bestaat in de Belgische particratie, ontbrak volledig in het superkern-beslissingskabinet. Nu hebben we een volwaardige regering nodig om de crisis echt te counteren.

Wat mij interesseert is de mogelijkheid om mijn bedrijf te doen groeien op een goede manier. Ik heb geen behoefte aan extra administratie rond een horecacheque. Ik wil niet gebeld worden met fake sollicitaties waar de overheid me zou voorliegen en mijn tijd verspillen.

We hebben behoefte aan een kleinere overheid, die minder kost, en die minder beslissingen maakt die ongelofelijk veel geld kosten en niets uithalen. We hebben nood aan een overheid die een gedurfd economisch plan op rails kan zetten dat ervoor zorgt dat mensen effectief kan ondernemen.

Wat als de overheid een relance plan op tafel legt dat ondernemers aanzet om actie te nemen en te investeren? Een relance plan dat diegene die durven ook effectief beloont? Waar ik nu de indruk heb dat ik als ik het zou durven om tienduizenden euro’s te investeren in een idee, dat dit gewoon kapot belast gaat worden. En dat ik eigenlijk gewoon de staat aan het subsidiëren ben via mijn bedrijf in plaats van de vruchten te kunnen plukken van slim ondernemen.

Ik heb nood aan een relanceplan waar ik in geloof. Ik zou graag binnenkort een tekst van een relanceplan lezen die ondernemers aanzet om te durven investeren. Zodat we een interessant en ondernemend najaar kunnen beginnen.