(Ik schreef deze blog post vorige zomer maar om één of andere reden heb ik het nooit gepubliceerd, bij deze dus)

Over bikepacking deel 2 heb ik nooit veel geschreven, want dat is een beetje misgegaan. De Instagram-volgers hebben dat kunnen volgen. Dat verhaal vertel ik misschien nog wel eens in de context van een MTB/bikepacking blogpost.

Deze trip was een beetje een vervanger voor Pukkelpop. Dat was geannuleerd, en met de mislukking van bikepacking #2 had ik het gevoel dat ik nog geen echte vakantie had gehad.

De zomer kwam op zijn einde, dus ik dacht: kijk, ik boek nog snel iets, en ik ga het wat makkelijker aan doen. Een trip naar Zeeland, met de fiets waarvan ik weet dat ie 100% te vertrouwen is.

Deze trip werd meer een touring trip, als de definitie van bikepacking is dat je een tent bijhebt.

Het plan was om van Rotterdam naar Middelburg te Zeeland te fietsen, een 100-tal kilometer. En dan van Middelburg naar huis in Antwerpen; een 70-tal kilometer (dat toch eerder 85 bleek te zijn).

Ik maakte het mezelf ook makkelijk met 2 hotelnachten, en met een theorie dat ik vooral de wind mee ging hebben (althans volgens Windy). Ik pikte de 2 enige dagen met wat zon-potentieel uit, boekte snel 2 hotelletjes en ging ervoor. Ik ging nog 2 nieuwe zakjes halen bij Bikepacking Belgium. Voor de kenners, het ging om een top tube bag en een snack bag van Apidura.

Last minute voor het vertrekken maakte ik nog snel een route op RideWithGPS. Daar heb ik me laten verleiden tot een premium abo.

De trip begon met een gesprek over fietsen met een Duits koppel op de trein (dat kost trouwens 12 euro, en zijn maar 4 plekken op de Intercity Brussel, en je moet vooral wat geluk hebben).

Nu, in ieder geval: fietsen, het verbindt. De Duitsers wisten me te vertellen dat ik het niet-zo bekende fietsmerk Müsing moet checken, eens in de Moselstreek moet gaan fietsen, en dat ik een beter slot nodig had. Duitsers vol advies dus.

Aangekomen in Rotterdam zette ik mijn fiets in het mini-achterkoertje van Le Marin Boutique Hotel (aanrader), en ging op resto met een vriend.

De volgende dag kon het na een 20 tot 30-tal kilometer nette fietspaden echt beginnen: ik was aan de Haringvlietdam geraakt, één van de 13 deltawerken.

Dat was impressionant, en even voorbij de Haringvlietdam kwam mijn wind-theorie helemaal in werking. Op bepaalde stukken rond Scharendijke vloog ik netjes mijn tegenliggers voorbij tegen 35km per uur.

Na een snelle lunch bij een vrij forgettable resto op de zeedijk snelde ik verder naar de volgende attractie: de Oosterscheldekering.

Dat was nog cooler dan de Haringvlietdam. Wat een staaltje engineering. Ze waren bezig met het opnieuw verven van het staal. Dat moest om de zoveel tijd gebeuren: roest verwijderen en opnieuw verven.

Na de Oosterscheldekering ben ik vrij snel in Middelburg geraakt, waar ik incheckte in alweer een prima hotel (Wood City hotel).

Ik zocht een goed resto en na een hele zoektocht/wandeltocht door het stadje ben ik uiteindelijk gaan eten in het hotel zelf.

Dat was me iets te chique voor dit type tocht, maar na ergens eerder in de dag rommeleten te hebben gegeten was het wel welkom. Het was allemaal wel heel goed gedaan.

Over de 2e dag valt niet veel te zeggen: dat was vooral naar huis snellen. De dag begon met regen, en ik dacht: als ik zo snel mogelijk de eerste 30-40 kilometer doe, nu ik energie heb, dan ben ik halfweg voor de middag.

Mijn theorie was dat er niet veel te zien was tussen Middelburg en Antwerpen. En dat bleek wel zo te zijn.

De 2e dag heb ik mijn zadel wat hoger gezet en mijn nieuwe gewoonte van op mijn stuur hangen bij lange rechte stukken maximaal toegepast. Niet echt handig op een stuur zonder drop bars maar het gaat wel.

Ik kwam rond de industriezone van de haven van Antwerpen een groep fietsers tegen, waar ik een tijdje achter ben gaan hangen. Efficiënt zo, en zo was ik wel heel snel thuis. Uiteindelijk kwam ik na 4 uur fietsen met minimale pauze aan in Antwerpen.

Misschien zit er toch een koerser in mij.

Ik ben zeker dat er een mooiere fietsroute was van Middelburg naar Antwerpen dan ik had gemaakt, want de standaard route ging van de ene gewestweg naar de andere, met af en toe een stukje natuur.

Het is ergens logisch dat als je rondklikt rond de kust dat je bijna automatisch een goede route hebt, maar dat je in het binnenland een aaneenschakeling van gewestwegen en kleine paadjes rond boerderijen hebt. In Nederland is elke weg top onderhouden, dus de strategie om gewoon van locatie naar locatie te gaan met RideWithGPS is deze keer gelukt. Volgende keer (en in een ander land) ga ik iets specifieker moeten plannen denk ik.

Nu ja. Met de deltawerken heb ik wel genoeg moois gezien. In het algemeen een geslaagde trip.

Ik las op Insta dat er aan een extensie van ACT-2 wordt gewerkt. Hoera! Misschien iets voor de volgende keer. Benieuwd naar mijn 1e bikepacking avontuur waar ik deze route fietste – die over deze route gaat? Lees de post.