We hebben het vandaag officieel aangekondigd: Mono stopt ermee. Ik schreef in de blog post dat het wat zwaar aanvoelde. En dat is ook zo.

Sommigen vinden dit een moedige beslissing, om op een hoogtepunt te stoppen. Dat is leuk om te horen. Ook de complimentjes over Mono zijn tof.

Maar ergens voelt het ook wel aan als een beetje opgeven. Ik heb hier erg mixed feelings over. Xavier en ik hebben het zoveel gehad over een bedrijf uitbouwen met een mooie cultuur dat het lang volhoudt. Zeven jaar is mooi maar nu ook niet erg lang.

Ik ga nu terug een stukje freelancen, en rondkijken welke uitdagingen er allemaal zijn om aan te pakken.

Mensen vragen – wat ga je nu doen? Sowieso blijf ik gepassioneerd door de dingen waar ik voorheen al gepassioneerd over was. De mix tussen design en development; een stukje management.

Ik wil iets doen met genoeg uitdaging, iets ondernemends, iets waar ik mijn ei kwijt kan. Op een hoog niveau en waar het project dat je maakt ook effectief tot uiting komt. Dat wordt flink zoeken, denk ik.