Edit the HTML. Leave the first lines of text in there (the metadata)
The metadata looks like this:
Content-Transfer-Encoding: 7bit
Content-Type: text/html;
charset=us-ascii
Message-Id: <12EF408B-34C4-4E68-B1AE-080F8BD43AE7>
Mime-Version: 1.0 (Mac OS X Mail 15.0 \(3693.20.0.1.32\))
After the break, add your own own HTML with inline styles.
Make sure to host your images somewhere on the web with absolute URLs
I think it’s good to leave your e-mail design wrapped in Apple’s <body> code:
Zijn er nog Marvel films die niet de hele tijd over-the-top moeten gaan? Deze film is Guardians of the Galaxy in een Thor-jasje. Af en toe grappig maar niet echt mijn ding.
C’mon C’mon (★★★½)
Een heel mooie film met één van mijn favoriete acteurs, Joaquin Phoenix. Hij speelt een sociaal ietwat ongemakkelijke radio-maker die een docu-reeks aan het maken over hoe kinderen de toekomst zien. Onverwacht moet hij op een jongen van dezelfde leeftijd letten, en bouwt er een band mee op.
King Richard (★★)
Een goed opgezette biopic over Venus en Serena Williams – en hun veeleisende vader. Uiteraard gedramatiseerd maar goed gebracht. Over dat ene incident zullen we maar zwijgen zeker?
Drive my Car ★★★
Vrij lange Japanse film, maar eentje die wel prima in elkaar zet. Stukje bij beetje ontdek je meer over wat in het begin toch eerder mysterieus lijkt. Gebaseerd op een boek van Haruki Murakami. De beeldtaal is top… en nu wil ik ook een Saab Turbo 900.
Borgen is terug na bijna tien jaar afwezigheid! Het 4e seizoen heet Borgen: Power and Glory en is te zien op Netflix. Ik heb er van gesmuld.
De reeks bouwt mooi voort op de vorige seizoenen maar toont de vertrouwde karakters in een nieuwe dynamiek. Daarnaast komen er ook enkele leuke nieuwe bij – een groentje in de administratie en een zenuwachtige slimmerik, die werkgewijs voor een hele nieuwe uitdaging wordt gesteld. Het hoogtepunt was voor mij Katrine Fønsmark zien zweten in haar nieuwe rol als baas van TV1.
Als je iets hebt met politiek of Scandinavische series: gewoon kijken die handel.
Maar wat kan ik zeggen zonder veel weg te geven? Het is een beetje de Succession van Mexico.
De serie gaat over een familie die in de tequila-handel zit, maar eigenlijk vooral een bekend merk heeft en de naam gebruikt om hotels mee te bouwen en te runnen. Het speelt zich af in Mexico, vooral in Guadalajara maar ook in Tequila (wat blijkbaar een echte plek is).
Er zijn 2 seizoenen. Het is spannend. Er is seks, intrige, geweld, … in typische Netflix-fashion wil je telkens de volgende episode zien. Het is geen typische narco-serie maar er komen soms wel elementen naar boven.
Ik was het vooral aan het bekijken om mijn Spaans te verbeteren en daar actief mee bezig te blijven. Maar of die strategie vruchten afwerpt valt nog te bezien: ik leer gewoon veel woorden als pendejo, chingar etc.
Het lukt me nog niet helemaal om naar Spaanse series te kijken met ondertitels in het Spaans en alles te begrijpen, maar er is wel evolutie.
Als je dit nu nog eens in het echt kon verkrijgen hé.
Een spelletje waar ik al lang naar uitkeek.
Vroeger was Gran Turismo auto’s verzamelen, en via een soort opbouw toegang krijgen tot telkens betere auto’s. In GT Sport hebben ze dat min of meer laten vallen, maar het concept is terug.
Gisteren wat gespeeld: ik heb goud gehaald in alle “B” license stukken, waarmee ik een Mitsubishi 3000GT (ook bekend als GTO) heb verkregen.
Met de centjes gewonnen met de races heb ik een GR86 gekocht (natuurlijk). Je kan de auto’s ook tunen met onderdelen die je kan kopen of winnen. Hoe uitgebreid dat is en of het veel effect heeft valt nog te bezien.
Er was één race in de regen en dat voelde vrij crappy aan qua handling… niet echt een fan van de implementatie daarvan.
Ik heb de indruk dat tot nu toe de races iets te makkelijk zijn, dus misschien moet ik de “hard” mode opzetten. Want anders wordt het een beetje flauwe kost.
Ik ben bij Doccle begonnen als UI/UX designer. Zo zit ik eens aan de andere kant, in-house als product designer. Of UI/UX designer – of hoe je het ook moet noemen.
Mijn bedoeling is daar sterk werk neer te zetten en op termijn het design team te doen groeien.
Als je feedback hebt over Doccle is die dus vanaf nu ook welkom bij mij.
Hola friends, I am writing from a cute café in Mexico City called Blend Station.
Entrance
Mexican coffee selection
Someone responded to my “professional job search” kind of posts (written in Dutch) with some new elements, like: hey Johan, maybe it’s a search for a deeper meaning? When I think about that, yes, probably – the underlying reason for change is that your work is meaningful.
It’s important to decide what kind of work you want to work on. What do you make your mission to be for the next few years? Will you look back at it as a success or will you just think about it as another thing that got binned or never got to the state that you wanted it to be? I am doing a very thorough job now evaluating what I am going to do. Because I know it’s going to be for a while. It has to be.
The kind of work we accepted with Mono was always quite meaningful to me.
When I worked at a web design agency (my first job), some of the work felt a bit stupid or meaningless. Like making a website for Groen (green political party in Belgium that should really do a better job), or for escorts (seriously?); or for a church-based association. This was around the time of some scandals and I was like: why would I help this org? The worst one was helping bankers choose a luxury resort to go to after they sold enough things. This kind of incentive-based logic. Right around the financial crash.
Don’t get me wrong, my first job was a great learning experience and I had a great team and boss. But doing the exact thing I wanted to do led me to freelancing. That was a big part of the reason I left my first job.
With Mono we would almost always do something that was more meaningful to me, project-wise. We wouldn’t design a campaign that would just be for a couple of days. We would design lasting software platforms that would help in education, real estate, video creation… some medical things I believe I still can’t talk about that were pretty cool (i.e. design system to consolidate design for 17 apps when nobody was talking about design systems yet).
Of course there were some weird projects, like this one time when a Chinese gentleman wanted to change the process automation industry with just $10k budget and we kept on working on it because we didn’t know how to communicate with him. In the end we realized he was just a bad client.
Or when we started working on a sort of pitch and got wildly underpaid for a company that is now worth millions, and there was just a lot of confusion about when a project would start versus what the pitch was. After that we learned to just charge for anything we do. No free work.
So anyway. Maybe I want even more meaning. So what’s important to me? Which work will make me happy? I think one aspect that I really like is automation.
Why would you do it yourself, when a computer can do it for you? This concerns visibility of data, it concerns approval and rejection of certain actions, and common workflows that get presented to you that make sense.
You decide, but the computer does the work. You are very informed though. The app teaches you how things work. This requires the world to be explainable which is probably another matter, but let’s go ahead and try.
Think about taxes for example. The whole tax system in Belgium is so oblique. Every year new rules get added and it never gets easier. But there should be a way to understand the relevant parts of this jungle.
Another example is the kind of forms you have to file when you have international bank accounts. Why is it such a hassle?
There’s all these administrative things that take up mind space when they honestly shouldn’t be that difficult.
I think it’s a disgrace that in Belgium you need a dedicated bookkeeper to run a simple business. I heard that in the UK it’s different and people who work as a single proprietor file their own taxes; not sure.
All in all this category of work is something that I would be excited to work on. It might seem boring to a lot of people, but I think it’s meaningful because it creates space to live, instead of sitting behind a screen. It also creates possibilities that would otherwise not exist. If it gets easier to do something, if barriers are removed, things become accessible and possible.
Anyhow, just some thoughts. Let me know what you think.
Beste lezer, ik schrijf u vanuit Mexico City ofte CDMX .
Ik heb hier een studio voor een maand en ben de stad aan het verkennen, mijn Spaans aan het verbeteren en ben bezig met de volgende fase van mijn zoektocht.
De vorige maand was een maand verlof. Na enkele weken strandhangen, mijn hoofd leegmaken en “echt verlof hebben” (i.e. niks productiefs doen, boeken lezen, elke maaltijd is bij wijze van spreke een restaurantmaaltijd) is het tijd voor een volgende stap.
Die volgende stap is een maand werken vanuit een inspiratievolle stad, met enkele weekend trips in het vooruitzicht. Ik heb enkele sollicitaties lopen en ben volop op zoek naar de juiste uitdaging.
Vandaag vond ik twee blog posts in het archief die ik nooit gepubliceerd had. Eentje over bikepacking geschreven in augustus (of beter gezegd bike touring, want het was de luxe versie); en eentje over de voorgenoemde zoektocht van november.
Ik heb ze toen niet gepubliceerd. Ik denk dat ik toen niet in een “ik ga eens alles met de mensen delen”-modus was. Mono was nog niet helemaal afgesloten, en ik vond het niet logisch om alles op dat moment te delen. Maar nu ik het zo opnieuw lees, vind ik het toch belangrijk om het gepubliceerd te hebben, al is het maar voor mezelf.
Mijn conclusie na enig denkwerk de voorbije maand is dat ik aan iets fundamenteels wil werken; iets waar ik mij voor minstens een paar jaar op kan “smijten”. Ik ben geboren en getogen in de agency-context: begonnen bij een agency voor 4 jaar, dan 3,5 jaar freelance gewerkt voor allerhande agencies, en dan een eigen agency voor 7 jaar.
En wat ik merk is dat door de logica van de klantrelatie er altijd enige afstand is.
Wat bedoel ik daar nu mee? Je ontwerp wordt pas later geïmplementeerd, of helemaal niet; je geeft iets af als deliverable en holt weer naar het volgende. Je geeft je werk altijd af.
Het voordeel is dat je heel veel procesherhaling hebt en dus een krak wordt in één specifiek iets. In mijn geval was dat schaalbare web app interfaces opleveren voor vrij complexe producten. Het nadeel is dus die afstand.
De laatste paar jaar was ik niet altijd even verbonden met mijn werk. Soms maakte ik iets wat pas een jaar later live ging. Van user testen of usability testen was er maar zelden sprake. Er was vaak echt wel een grondige disconnect tussen het werk en het werk in actie zien.
Hoe zeer ik ook probeerde om een context te creëeren om dat gedeelte van het werk waar ik meer op wou inzetten beter te doen, het lukte zelden, en ik denk dat dat gewoon komt door de contractor-situatie.
Daarnaast was ik natuurlijk ook gewoon een onderneming aan het runnen en kwam de businessrealiteit van cyclisch projectwerk telkens naar boven. Ik heb ook veel geleerd aan de manager-kant, maar dat is een ander verhaal.
Mijn huidig gevoel is dat ik eens echt iets anders wil. Ik wil terug in de diepte werken, zoals toen ik een 2-tal jaar aan Ticketmatic werkte, maar een nog diepere versie van wat ik toen deed.
Ik wil een feature kunnen deployen en kunnen user testen. Ik wil de cijfers zien van het gebruik. Ik wil een permanente lijn met de gebruikers van het product. Ik wil werken in een team dat wéét hoe ze moeten shippen. Ik wil een product zien evolueren en alles zo tip top maken dat ik nog eens echt heel trots kan zijn op het werk.
Met andere woorden: ik wil in-house werken, in een team context waar we samen iets moois bouwen. Ik wil aan een product werken met een opbouw, met een evolutie, met een verhaal.
Ik wil een mooi huis helpen bouwen, met een visie, dat jaren kan dienen. Niet ergens de gevel oplappen, dan in een ander huis een kamer gaan schilderen en een paar huizen verder een muurtje bouwen in de tuin.
Volgens mij zijn er nu twee logische paden voor mij: in-house werken aan iets dat me echt interesseert, of een nieuw bedrijf oprichten dat kan dienen als een vehikel voor de uitvoering van dit idee.
Heb je tips? Mensen om mee te spreken? Laat zeker iets weten. Ik sta open voor een gesprek en om van gedachten te wisselen. Mail me op website@johanronsse.be .
(Deze post heb ik geschreven begin november 2021. Ik publiceer ‘m vandaag als extra context voor de nieuwsgierigen bij Zoektocht deel 2.)
Mijn jaar is meestal opgedeeld in stukjes, waar ik eigenlijk vooral in één lijn naar iets toe werk, om dan weer een nieuw stukje te beginnen.
Er zijn momenten waar er een stukje eindigt en een nieuw stukje begint, zoals er nu net een thuisfeestje was dat ik organiseerde, dat het najaar netjes in twee delen breekt.
Het begin van elk stukje komt met vragen: wat gaan we nu eigenlijk doen? Waar gaan we onze tijd insteken? Wat is er belangrijk voor mij? Die vragen zijn er altijd, maar met het stopzetten van Mono komen die nu wel harder naar boven.
Ik heb enkele freelance projecten waar ik aan werk, maar ondertussen denk ik verder na over wat het professioneel moet worden. Het ene project is een open design systeem waar ik met ex-collega Emily op werk.
Het andere is een website en app waar we op technisch vlak Svelte gebruiken, met een heel interessant en slim team. Ook hier werk ik aan met ex-collega Marina.
In een vorige blogpost schreef ik dat ik een goed project zocht, maar een project is misschien niet de juiste verwoording. Eigenlijk zoek ik — denk ik — naar wat mijn volgende onderneming kan worden. Hoe werkt dat… eens zelfstandig, altijd zelfstandig?
Het moet interessant zijn, ik moet er heel veel mee kunnen bijleren, en het moet natuurlijk commercieel leefbaar zijn.
Ik heb in mijn zoektocht al enkele dingen overwogen. Er was een droomjob, waar de sollicitatie niet gelukt is. Ik had ook de optie om te ondernemen binnen een bestaande structuur, maar het is moeilijk om een bedrijf te vinden die matcht qua cultuur.
Een andere optie die vaak door mijn hoofd gaat is een nieuw agency; maar ik zie niet in hoe ik de factoren waarom we met Mono gestopt zijn meteen zouden veranderen.
Ook vind ik dat momenteel de markt helemaal niet interessant is (en toch zeker niet in België). Ik ga daar niet te veel over uitwijden, maar ik denk dat er een grote mismatch is tussen wat er moet gebeuren om een software project succesvol te maken, en waar klanten naar op zoek zijn. De term UX is ook al jaren helemaal mismeesterd.
Het goede is dat ik nu eens lekker veel tijd heb en weinig verplichtingen, en geen bedrijf om voor te zorgen. Dat geeft me wat vrijheid die ik gewoon niet heb als ik terug voor een bedrijf zou gaan. De komende tijd wordt een tijd van dingen bijleren, eens wat meer tijd voor mezelf te nemen, en me voor te bereiden op een nieuwe fase.
Ik ga eens goed en lang op verlof gaan. De laatste keer dat ik langer dan twee weken op verlof ben geweest is ook al weer vier jaar geleden. Ik ben Spaans aan het leren, ik heb wat tijd om meer te sporten.
Meestal leidt een tijd van bezinning een nieuwe fase in. Dat was zo toen ik op mijn 18 naar de VS ging voor enkele maanden, dat was zo met Japan rond mijn 26. Zit hier een acht-jarig patroon in?
Ik hoop mijn zoektocht af te ronden met een interessant idee waar ik helemaal voor wil gaan. ¡Hasta próxima!
(Ik schreef deze blog post vorige zomer maar om één of andere reden heb ik het nooit gepubliceerd, bij deze dus)
Over bikepacking deel 2 heb ik nooit veel geschreven, want dat is een beetje misgegaan. De Instagram-volgers hebben dat kunnen volgen. Dat verhaal vertel ik misschien nog wel eens in de context van een MTB/bikepacking blogpost.
Deze trip was een beetje een vervanger voor Pukkelpop. Dat was geannuleerd, en met de mislukking van bikepacking #2 had ik het gevoel dat ik nog geen echte vakantie had gehad.
De zomer kwam op zijn einde, dus ik dacht: kijk, ik boek nog snel iets, en ik ga het wat makkelijker aan doen. Een trip naar Zeeland, met de fiets waarvan ik weet dat ie 100% te vertrouwen is.
Deze trip werd meer een touring trip, als de definitie van bikepacking is dat je een tent bijhebt.
Te vertrouwen (unlike my other bike)
Het plan was om van Rotterdam naar Middelburg te Zeeland te fietsen, een 100-tal kilometer. En dan van Middelburg naar huis in Antwerpen; een 70-tal kilometer (dat toch eerder 85 bleek te zijn).
Ik maakte het mezelf ook makkelijk met 2 hotelnachten, en met een theorie dat ik vooral de wind mee ging hebben (althans volgens Windy). Ik pikte de 2 enige dagen met wat zon-potentieel uit, boekte snel 2 hotelletjes en ging ervoor. Ik ging nog 2 nieuwe zakjes halen bij Bikepacking Belgium. Voor de kenners, het ging om een top tube bag en een snack bag van Apidura.
Last minute voor het vertrekken maakte ik nog snel een route op RideWithGPS. Daar heb ik me laten verleiden tot een premium abo.
De trip begon met een gesprek over fietsen met een Duits koppel op de trein (dat kost trouwens 12 euro, en zijn maar 4 plekken op de Intercity Brussel, en je moet vooral wat geluk hebben).
Nu, in ieder geval: fietsen, het verbindt. De Duitsers wisten me te vertellen dat ik het niet-zo bekende fietsmerk Müsing moet checken, eens in de Moselstreek moet gaan fietsen, en dat ik een beter slot nodig had. Duitsers vol advies dus.
Aangekomen in Rotterdam zette ik mijn fiets in het mini-achterkoertje van Le Marin Boutique Hotel (aanrader), en ging op resto met een vriend.
De volgende dag kon het na een 20 tot 30-tal kilometer nette fietspaden echt beginnen: ik was aan de Haringvlietdam geraakt, één van de 13 deltawerken.
Mijn fiets vs windmolen (dicht bij de Haringvlietdam)
De Haringvlietdam
Dat was impressionant, en even voorbij de Haringvlietdam kwam mijn wind-theorie helemaal in werking. Op bepaalde stukken rond Scharendijke vloog ik netjes mijn tegenliggers voorbij tegen 35km per uur.
Na een snelle lunch bij een vrij forgettable resto op de zeedijk snelde ik verder naar de volgende attractie: de Oosterscheldekering.
Dat was nog cooler dan de Haringvlietdam. Wat een staaltje engineering. Ze waren bezig met het opnieuw verven van het staal. Dat moest om de zoveel tijd gebeuren: roest verwijderen en opnieuw verven.
Overzicht (van de andere kant)Detail.
Een deel van een windturbine. Spacy!
Na de Oosterscheldekering ben ik vrij snel in Middelburg geraakt, waar ik incheckte in alweer een prima hotel (Wood City hotel).
Ik zocht een goed resto en na een hele zoektocht/wandeltocht door het stadje ben ik uiteindelijk gaan eten in het hotel zelf.
Dat was me iets te chique voor dit type tocht, maar na ergens eerder in de dag rommeleten te hebben gegeten was het wel welkom. Het was allemaal wel heel goed gedaan.
Foodie approved
Over de 2e dag valt niet veel te zeggen: dat was vooral naar huis snellen. De dag begon met regen, en ik dacht: als ik zo snel mogelijk de eerste 30-40 kilometer doe, nu ik energie heb, dan ben ik halfweg voor de middag.
Mijn theorie was dat er niet veel te zien was tussen Middelburg en Antwerpen. En dat bleek wel zo te zijn.
Eén mini-stukje natuur
De 2e dag heb ik mijn zadel wat hoger gezet en mijn nieuwe gewoonte van op mijn stuur hangen bij lange rechte stukken maximaal toegepast. Niet echt handig op een stuur zonder drop bars maar het gaat wel.
Ik kwam rond de industriezone van de haven van Antwerpen een groep fietsers tegen, waar ik een tijdje achter ben gaan hangen. Efficiënt zo, en zo was ik wel heel snel thuis. Uiteindelijk kwam ik na 4 uur fietsen met minimale pauze aan in Antwerpen.
Misschien zit er toch een koerser in mij.
Geen slechte stats vind ik
Ik ben zeker dat er een mooiere fietsroute was van Middelburg naar Antwerpen dan ik had gemaakt, want de standaard route ging van de ene gewestweg naar de andere, met af en toe een stukje natuur.
Het is ergens logisch dat als je rondklikt rond de kust dat je bijna automatisch een goede route hebt, maar dat je in het binnenland een aaneenschakeling van gewestwegen en kleine paadjes rond boerderijen hebt. In Nederland is elke weg top onderhouden, dus de strategie om gewoon van locatie naar locatie te gaan met RideWithGPS is deze keer gelukt. Volgende keer (en in een ander land) ga ik iets specifieker moeten plannen denk ik.
Nu ja. Met de deltawerken heb ik wel genoeg moois gezien. In het algemeen een geslaagde trip.
Ik las op Insta dat er aan een extensie van ACT-2 wordt gewerkt. Hoera! Misschien iets voor de volgende keer. Benieuwd naar mijn 1e bikepacking avontuur waar ik deze route fietste – die over deze route gaat? Lees de post.
