Blog – Page 12 – Johan Ronsse

Accessible, clickable table rows

February 27, 2021 - Posted in accessibility javascript webdev

This week a project I was working on a project that needed clickable table rows.

In most of my web app designs I like to put icon buttons in my tables that point to the right for going deeper a level.

Fig 1: A typical Johan web app design. Got chevrons? <>

But in the design we were implementing, no such chevrons were in place, and it was an explicit wish from the designer to not have them.

The idea is to just hover over the table row and the whole thing is clickable.

So what’s a front-ender to do? Find a solution, of course.

Since I couldn’t find a source on the internet that did everything I wanted, I thought I would document my solution here.

The basic idea of this solution is to put the links in the table, but to hide them for everyone except screen readers.

The link locations (href) for the hidden links are then read out by Javascript and saved. When a click event (or an enter keypress) is matched on a table row, the browser will navigate to the next page using the saved link.

Another thing to mind is opening new tabs. So we track whether the command or control key is being held, to then open a new window when that is the case.

This code is quite new and browsers can be odd about these things. I’ve tested with VoiceOver on Chrome and I’ve tested in Firefox, Safari and Chrome on Mac. More tests are needed. Your feedback is welcome!

You can find a demo here and the CodePen project here.
De Afspraak op Vrijdag, 5 februari

February 6, 2021 - Posted in belgische-problemen de-afspraak dekamer politiek

Ofte: De tanende macht van de parlementariër, deel 405.

Kristof Calvo (Groen), Isabel Albers (De Tijd) en Stefaan Walgrave (hoogleraar UA, dept. politieke wetenschappen) waren te gast bij Ivan De Vadder.

Het centrale onderwerp was dat Calvo zijn zitje als fractieleider opgeeft om gewoon parlementslid te worden, maar dat gaat combineren met een positie in Nederland om te werken voor een organisatie die GroenLinks ondersteunt. Een soort politieke herbronning in Nederland.

Ik moet toegeven dat de combinatie Calvo + Albers goed gekozen was. Albers stelde wel rake vragen tegen Calvo. Albers stelt als journalist eigenlijk altijd rake vragen. Mijn favoriete journaliste misschien?

De gasten aan tafel stelden allemaal vast dat parlementsleden geen controle meer hebben. En Calvo zijn oplossing is dan… inspiratie gaan zoeken in Nederland. Je kan discussiëren over cumul en decumul.

Ik vind iets willen doen op zich beter dan bij de pakken te blijven zitten en tegen dezelfde muren te lopen in het parlement. Aan de andere kant vind ik €80k per jaar toch wel genoeg om u te richten op de full-time job van de regering controleren.

Het aanwezige publiek moest vaststellen dat als één van de felste en zelfverklaard hard werkende parlementsleden zelf inziet dat hij niet veel kan betekenen in het parlement, er eigenlijk weinig toekomst is voor het parlement in zijn huidige vorm.

Kristof Calvo is/was fractieleider van een stukje van een regering die uit 7 partijen bestaat. Dat je vanuit die compromisregering, in de Belgische particratie weinig kan doen, dat snap ik. Iedereen wil stabiliteit en elke interne oppositie zal door de media uitvergroot worden als conflict.

Zodus wil elke partij dat hun parlementsleden zich gedeisd houden. Groen wil dat graag zodat De Sutter en Van Der Straeten kunnen shinen in hun nieuwe functie.

Als “gewoon” parlementslid, een stiel die hij verdedigt, kan hij ook niet veel doen. En binnen zijn eigen partij zit hij geplet tussen Björn Rzoska en Meyrem Almacci, maar dat wilt hij niet toegeven. Hij kwam dan af met een zwakke vergelijking met Bart De Wever zijn stelling dat ook als partij geplet zitten tussen twee partijen. Een vergelijking voor de vergeetput waar ik liever niet op inga.

Er werd ergens vermeld dat er meer dan 800 parlementsleden zijn over het hele land; en dat vastgesteld werd in een studie over macht, dat een parlementslid minder macht heeft dan een bekend journalist (respectievelijk rond de 16e en 17e plaats als ik het goed voorheb).

Wat valt daar op te zeggen? Toen ik geïnteresseerd raakte in politiek heb ik een tijd met het idee gelopen om mij verkiesbaar op te stellen en te mikken om iets te doen in het parlement. Voor alle duidelijkheid, dit was een denkoefening los van het feit of ik wel genoeg stemmen zou halen om verkozen te worden.

Ik heb wel eens bestudeerd hoe dat loopt met de commissies en de werking van het Vlaams Parlement. Mijn eerste conclusie was dan dat het federale niveau veel interessanter is qua bevoegdheden.

Een andere conclusie was dat het werk van een parlementslid vooral een eigen intellectuele verrijking zou zijn, waar je 4 jaar kan werken op een onderwerp, om erna sterker uit te komen als je ooit eventueel een beslissingsrecht hebt. Maar het idee dat je vanuit het parlement iets kan veranderen, zeker vanuit de oppositie, dat is toch fout.

Ik heb dan maar besloten dat ik al dat denkwerk ook buiten het parlement kan doen, en ondertussen een interessant bedrijf runnen. Ik weet niet wie deze werkstukjes leest, en al zeker werkstukjes deze lengte bereiken, maar voor mij is dit mijn denkproces. Schrijven, nadenken, de dingen noteren. Ik zou ook wel eens op studiereis willen gaan en ondertussen €80k vangen.

Nu, terug naar de tanende macht van het parlementslid, en naar de Afspraak op Vrijdag.

De fragiele regeringen in België doen er alles aan om te blijven bestaan.

In theorie controleert het parlement de regering. In de praktijk is er al zoveel beslist tegen dat iets het parlement bereikt (tussen de regeringspartijen), en is alles dichtgetimmerd, dat je als oppositie eigenlijk weinig in te brengen hebt.

Kristof Calvo zijn idee was om het voorontwerp van de pandemiewet aan de Kamer te geven ter discussie. De graad van openheid van beslissingen is een interessant debat. Ook hoe iets beslist wordt moet zeker op tafel gelegd worden.

Dat nu fundamentele grondrechten aangetast worden door een MB, dat zich maar verlengt is schandelijk. Beste burger, ik weet niet of u het weet, maar u mag nu tot 2 april 2021 nog altijd niet na 12u ‘s nachts buiten komen.

Ik vond het triest dat De Standaard deze week kopte dat er 0 parlementaire vragen zijn geweest over de avondklok. Ja, u leest dat goed. Het fundamentele recht van te gaan en staan waar je wil wordt al maanden aangetast, en niemand heeft de moeite gedaan om de regering daar een vraag over te stellen.

Je kan dan klagen over de macht van een parlementariër, maar het parlement moet ook nog zijn werk doen.

En zo is dit stuk alweer veel te lang. Tot de volgende keer, politieke vrienden.
Avoiding Figma file complexity

February 2, 2021 - Posted in figma workflow

The advanced features in Figma can be tricky; they should be used in moderation, or you run the risk of creating poor design files.

There really is no reason to nest autolayouts that go 3 levels deep or to have 1244 variations of your button component.

Some of the advice that is being perpetuated in articles and Figma videos needs a bit more nuance.

Some advice is just plain wrong.

This blog post on building complex variants for example, is simply poor advice, and something you should never do.

Please NEVER do this

Same here, you should split this up in a toolbar, a button and a toggle component, and do the composition in your design files, not in variants in the design system.

I don’t understand why the official account tweeted about this article. I guess the Figma marketing team doesn’t use Figma ;).

Then, a bit about autolayout. A powerful feature, but also one that should not be overused. There is a whole video series on autolayout that spans 100+ minutes on YouTube by Pablo Stanley.

In the last video on forms, a lot of nested autolayouts are used.

This is a bit more nuanced than the above article; the video is a good video to demonstrate how a feature can be used.

While learning it can be fun to nest an autolayout a few times and see your design become more responsive. It’s good to know how autolayout works (vs constraints); and how to use it in practice.

But we should also warn people to not make their design files too complex. There usually is no big point in trying to make a design responsive.

Variants and autolayout are cool, but at some point, the overuse of these feature becomes a nuisance when trying to manipulate the designs.

If you use too many variants, or use variants in a wrong way, a design also becomes harder to maintain.

If you use too many nested autolayouts, you lose the fluidity of actually being able to move things around the canvas. I would urge designers to definitely make use of these features, but perhaps a bit more sparingly.

If you are new to Figma, and you look at tutorials, you might get the wrong impression about how to design in Figma.

So I wanted to provide a little bit of a counter to some of the advice and guidance out there.

Ad: We offer a Figma workshop at Mono to learn design teams how to get the most out of Figma.
De Afspraak op Vrijdag, 22 januari

January 23, 2021 - Posted in belgische-problemen de-afspraak nva politiek standpunt

Gisteren keek ik weer naar de Afspraak op Vrijdag.

Wederom was het een interessante aflevering; ik moet Ivan de Vadder complimenteren met de gastenkeuze en het daaropvolgende debat.

Ik kon me zeer goed vinden in de meeste stellingen van Fouad Gandoul en Karel Verhoeven. Maar natuurlijk was het interessante deel de politieke gast waar ik heel wat minder mee akkoord ging. Deze vrijdag was dat Valerie Van Peel van NV-A.

De eerste dikke vijf minuten was ik nog mee met Mevr. Van Peel; die aankloeg dat er geen pandemiewet is en de parlementaire controle verdwenen is. Dat besluiten worden gemaakt via MBs en dat dat niet klopt.

Daar kan iedereen die een hart heeft voor de parlementaire democratie akkoord gaan denk ik. Fouad Gandoul voegde daar nog aan toe dat er zoiets bestaat als de hiërarchie der normen; van grondwet over bijzonder e wetten tot wetten tot KBs en uitvoeringsbesliten tot decreten/ordonnanties en dan als laatste MBs. Interessante materie, aangezien ik in mijn werk bezig ben met de documentenstromen van de regering.

Maar naarmate het gesprek vorderde, zag ik Mevr. Van Peel kronkelen. Als er een onderwerp-switch kwam was ze helemaal flustered. En dat komt volgens mij omdat door dat telkens een antwoord gegeven wordt daar nog even het partijstandpunt moet worden bijgenomen. En als dat partijstandpunt niet coherent is, dan begin je natuurlijk te stommelen en word je zenuwachtig. Doorheen de aflevering werd Mevr. Van Peel telkens zenuwachtiger.

Ik geef een voorbeeld van die niet-coherentie. Zowel Bart de Wever (8 januari; zie post) als Valerie van Peel nemen de woorden “de onderlaag van de maatschappij” in de mond in hun argumenten, en proberen dat perspectief te verdedigen.

Die debatfiche wil ik wel eens zien. Ik snap de denkpiste niet om een deel van de bevolking zo te benoemen, en dan op een niet-overtuigende manier er voor op te komen. Er worden helemaal geen sluitende argumenten gegeven waarom de N-VA specifiek hun belangen behartigt

Dat ze dat deel van het electoraat en zoveel mogelijk stemmen willen aanspreken snap ik. Maar in de studio is er nooit echt een sluitende reden waarom die personen voor de N-VA moeten kiezen.

De kronkel van Bart de Wever op 8 januari ging over tien dingen tegelijk. Nu werd door Mevr. Van Peel gezegd dat zij als politica, tijdens een pandemie nog een redelijk normaal leven heeft, maar dat ze de “man in de straat” begrijpt. Ze stelt dat zij de Vlaamse volkspartij willen zijn.

Het lijkt alsof zowel Mr. De Wever als Mevr. Van Peel hun eigen invulling geven aan de vage notie van “het gewone volk verdedigen”. Maar te veel die scheiding willen maken is op zich al elitair vind ik. Mensen zijn mensen. Een bevolking opdelen in te veel verschillende groepen heeft weinig zin. Dat stelt Mevr. Van Peel zelf, 10 minuten nadat ze de opdeling zelf heeft gemaakt.

Als je je eigen stellingen ondergraaft omdat je geen logisch pad volgt, dan is de geloofwaardigheid weg. Als je daarnaast continu in de clinch ligt met je eigen mening t.o.v. de debatfiches t.o.v. het beleid op 2 niveau’s, waarvan je maar op 1 niveau in de regering zit, krijg je een zéér schizofrene mening.

Als het gaat over die man in de straat, vind ik een Peter Mertens 10 keer geloofwaardiger om mensen met minder middelen te verdedigen. Ik ga niet akkoord met de meeste standpunten van de PvDA; maar ik geloof Mr. Mertens wel. Hij is consequent in wat hij zegt.

Verderop in De Afspraak werd er wat gedanst rond de affaire Kucam en werd Zuhal Demir als een voorbeeld van politieke verantwoordelijkheid naar boven gebracht. Heel dat deel van de programma zette Mevr. Van Peel de “ik zal mijn partijgenoten verdedigen, whatever they did”-bril op. Het is uiteraard politiek 101 dat je dat doet, maar het doet wel pijn als je voelt dat er niet veel te verdedigen valt.

Daarnaast werd ook nog eens herhaald dat er niet met Open VLD valt samen te werken, nog zo’n item uit de debatfiches. Hoe lang gaat de N-VA nog calimero spelen? Hoe lang gaan we het riedeltje van dolk in de rug nog mogen aanhoren? Economisch passen de N-VA en Open VLD bij elkaar. Ik vind het spijtig dat er nu zo’n scheiding wordt gecreëerd.

Bij de N-VA zie ik momenteel een grote identiteitscrisis, en veel politiek opportunisme. Het optreden van Mr. De Wever op 8 januari gaf mij een slechte indruk. Mevr. Van Peel, die genoemd wordt als mogelijke ondervoorzitter, bevestigt die slechte indruk.

Kan de N-VA zich herpakken, of is het over & out?

Ik ben benieuwd hoe het evolueert. Ondertussen zie ik bij de liberale partij een instroom van nieuwe namen bij de jongeren. Daar ben ik blij om; het lijkt dat de geloofwaardigheid van De Croo en Lachaert een versterkend effect hebben.

Tot de volgende!
Cloudbestanden

January 23, 2021 - Posted in apple computers macos workflow

iCloud was in het begin een beetje brak, maar nu werkt het prima.

Op dit moment zorgt het ervoor dat ik praktisch zonder nadenken op 3 verschillende computers kan werken. Mijn notities blijven in sync; mijn desktop blijft in sync. Voor design werk is er Figma. Het enige dat niet gesynced is, zijn mijn front-end projecten, maar dan doe ik gewoon een snelle checkout van Github.

Ik heb nu wel de slechte gewoonte gecreëerd om bijzonder veel dingen in mapjes op mijn desktop te zetten. En daar gaat het soms ook wel mis qua interacties. Vanuit een space-saving perspectief op SSD harde schijven is er ook een feature om bestanden in de cloud te zetten.

Maar als je dan aan het organiseren bent, kan je ze niet verplaatsen, want je moet ze vaak eerst downloaden om te zien wat het is. En dan zit je even in een schemerzone waar je wel een hele snelle computer hebt, maar een iets trager netwerk, en je mag wachten. Stopped in your tracks.

Je gloednieuwe M1 chip gaat dan niks helpen. Een oplossing is een gigantische SSD kopen en geen gebruik maken van die feature.

Een andere denkpiste zou kunnen zijn dat je alles in de cloud zou kunnen doen, bv. op Google Drive. Maar ik vind dat ik daar helemaal niet productief ben. Op macOS ben ik bij administratief werk regelmatig tientallen bestanden aan het verplaatsen, batch renaming aan het toepassen e.d.;

Als je op Google Drive één bestand naar een andere map wil verplaatsen, krijg je al een dialog of je echt zeker bent. Die je dan ook weer niet kan af zetten, voor zover ik weet.

Ik vind op Google Drive documenten organiseren een complete ramp. Als ik in een document zelf zit, dan weet ik niet goed hoe ik vlot naar de map moet gaan waar dat document in zit. Enkel een lijstje recent files doet het niet voor mij; ik moet echt zaken kunnen organiseren in mappen, anders komt het niet goed.

Ik zal maar niet beginnen over “de iPad als productivity device” zeker ;)
Jobs! Senior designer gezocht.

January 12, 2021 - Posted in hiring jobs mono

Wij zoeken bij Mono een senior UI/UX designer.

Ik ga deze blog post niet op Twitter posten, ik heb mensen daar al genoeg gespamd de laatste dagen. Dus de enige mensen die dit bericht zullen zijn zijn waarschijnlijk de old-skoolers die nog weten wat een RSS feed is en “hun feeds lezen”. Ik doet dat zelf nog altijd… tegenwoordig via FeedBin.

Vacature alhier.
De Afspraak op Vrijdag, 8 januari

January 9, 2021 - Posted in belgische-problemen de-afspraak politiek

Als je geïnteresseerd bent in politiek, dan is de Afspraak op Vrijdag van gisteren wel de moeite. Het had eigenlijk over de Amerikaanse politiek moeten gaan en wat er deze week gebeurd is in de VS, maar het werd uiteindelijk weer de grote Bart de Wever-show, maar gelukkig met een goeie sparringpartner: Liesbeth van Impe. Respect voor die vrouw en het tegengewicht dat ze kan bieden.

We weten dat de N-VA, niet in de federale regering, in een moeilijk parket zit. En ook al zijn het nog geen verkiezingen, de permanente verkiezingsshow blijft door gaan.

Meneer De Wever weet waar zijn kiespubliek zit: bij Vlaams Belang. Hij heeft al 17 jaar de kans gehad om te bewijzen dat een rechts-liberaal beleid met een onafhankelijk Vlaanderen zou kunnen werken, maar hij heeft nooit genoeg aan de knoppen gezeten om effectief iets te kunnen veranderen, dus de plaat blijft hangen: het is een systeemfout.

We moeten het systeem veranderen, en dan pas kan er iets veranderen. Dat heeft hij al uitgebreid kunnen komen vertellen in de media, ook al claimt hij zelf dat hij geen podium heeft.

Wat kregen wij als kijkers te zien gisteren? Een soort rare redenering waar ik eigenlijk niet aan uit kan. Ik denk dat het soms een beetje clasht in De Wever zijn hoofd als het gaat over zijn echte mening tegenover de mening waarmee hij een bepaald kiespubliek wil terugwinnen.

Luister eens naar dit fragment:

De bon ton, die opinion chic altijd, over migratie, over legalisering van drugs, over klimaat,.. waarbij veel mensen aan de onderkant van de samenleving de prijs voor betalen.@Bart_DeWever in #deafspraak #opvrijdag pic.twitter.com/voNUPJX91w
— De Afspraak (@deafspraaktv) January 8, 2021

In één minuut somt hij een soort niet-exhaustieve lijst van mensen op die misnoegd zijn en zich mogelijks niet gerepresenteerd voelen.

Met veel bokkesprongetjes eindigt hij bij een verwijzing naar Vlaams Belang dat op internet rechtstreeks aan klantenwerving gaat doen. Een vreemd verwijt als je weet dat de N-VA één van dé big spenders is om partijdotaties naar social media ads te laten vloeien.

Maar wat gaat de N-VA nu doen om die misnoegde kiezer te helpen? Voor Bart de Wever blijft het antwoord het confederalisme. Er volgde een domme discussie over of België al dan niet een democratie is.

Ik zie echt geen logische link vinden tussen wat Bart de Wever zelf de onderkant van de maatschappij noemt en hoe De Wever zijn confederalisme de problemen die zich daar afspelen gaat oplossen.

Die twee verhalen, het winnen van de Vlaams Belang-kiezer en de hervorming van het land, die passen eigenlijk totaal niet bij elkaar.

Het ene is een institutioneel verhaal dat gaat over efficiëntie, over autonomie, en specifiek voor de N-VA (en veel Vlaams Belangers…) ook over identiteit. Daar kan je allerhande stellingen over innemen; ik geloof persoonlijk niet dat de N-VA oplossing dé oplossing is, en ik denk eerder dat we bewegingen moeten maken als land om Vlaanderen en Wallonië dichter bij elkaar te brengen, en niet verder. Een federale kieskring zou daar één van zijn.

Er is geen denklijn te volgen in heel Bart de Wever zijn redenering, buiten een soort heel broos opportunisme. Whatever dat de Vlaams Belang kiezer kan terugwinnen. Vandaag de boosheid van de burger. Morgen migratie. Ook al moet je daar supervreemde redeneringen voor bijeen knutselen. Ik hoop dat genoeg mensen inzien dat het wel heel kunstelig wordt, en weinig geloofwaardig.
Dubbele persoonlijkheid

January 5, 2021 - Posted in nederlands opinie rant - 1 comment

Vandaag ging het over een tweede Twitter account. Een collega ging nogal fel van leer tegenover haar overheid en besloot dat dat toch niet helemaal pastte, op een account die gelinkt kan worden aan het professionele.

Een tijd terug had iemand die ik ken een slotje gezet op zijn Twitter omdat hij aan het solliciteren was.

Interessant gesprek vind ik dat: waar ligt de grens? En vooral: kan je jezelf in twee splitsen? Ik blog hier op mijn blog zowel in het Nederlands als in het Engels. Op mijn Twitter account zet ik ook regelmatig zaken in de taal waarin dat natuurlijk aanvoelt.

Dat zal ongetwijfeld wel wat mensen afschrikken, maar echt: who cares?

Moet ik een aparte Twitter account starten voor Belgische politiek, eentje voor tweets in het Nederlands, en eentje waar het enkel gaat over design & front-end?

Ik heb al een aantal mensen dat pad zien opgaan, van 2 accounts, en dat werkt volgens mij gewoon niet. Ik denk niet dat je jezelf mentaal in 2 moet opsplitsen. En het lijkt me ook zeer verwarrend voor je volgers. Stel dat iedereen dat begint te doen, zo 2 of 3 accounts?

Voor mezelf zou ik dat gewoon vermoeiend vinden. Ik vind ook dat je jezelf niet zo serieus moet nemen. Het is máár een Twitter account.

Ook al willen genoeg mensen je aansporen dat je online een merk aan het opbouwen bent, met goedbedoelde tips enzovoort; laat het gewoon. Wees jezelf!
Best of 2020 – 5. Games

December 29, 2020 - Posted in games recommendations side-projects

For me, one of the gaming themes of 2020 was: stream, don’t own. Being surprised by Google Stadia’s performance and then subsequently seeing the evolutions in PS Now’s offering I was happy to try out a bunch of games, then stick to the ones I liked, streaming them to get to play quickly – instead of waiting for hundreds of gigabytes to download. I hope this trend continues in 2021.

Hades (PC)

Having discovered the roguelike/roguelite genre through Dead Cells, I went on to try Hades, and had a lot of fun playing it.

This game turned out to be a lot deeper than I thought it would be. The awesome art style, animations and gameplay make this my top pick for game of the year.

Dead Cells (PS4 – PS Now)

I really enjoyed this game: the pixel art style, the fast-paced action, the progression, the little bits of humor. A+, would recommend.

Orcs Must Die 3 (Stadia)

When Google Stadia released, I discovered this tower defense meets FPS style game. It’s pretty fun and it was a good test to see what Stadia was all about.

Tony Hawk’s Pro Skater 1+2 (PS4)

How could I resist to this blast from the past? I enjoyed playing through this remake, which was done incredibly well (except for the menu UI which is utterly confusing)

iRacing (PC)

I’m not a hardcore sim enthusiast – not like some buddies who train for hours to an end. But I do enjoy the realistic driving in iRacing from time to time.

Microsoft Flight Simulator (PC)

A late addition to the “best of” list. I picked this up during the Christmas holidays, and had a good time learning to fly. The detail in the cockpits is amazing.

The way that you can fly over your own town and see a semi-accurate environment generated from satellite photography – the data streamed over the web – is nothing short of a technical masterpiece.
Best of 2020 – 4. Series

December 27, 2020 - Posted in recommendations series side-projects

The Mandalorian (Disney+)

At first I didn’t get it. I watched the first episode of the first season and didn’t get what the fuzz was all about. But from the second episode, a story starts unfolding. The Mandalorian is wonderful when watched on a big screen – the compositions are both detailed and at the same time peaceful. It is a technical and visual marvel. My top pick for the best series of 2021.

Unorthodox (Netflix)

A short series about a Jewish girl breaking free from a very strict Jewish community. I thought this was really great and I was surprised it was over so quickly. Still worth a watch.

Borgen S1-S3 (Netflix)

This series follows fictional Danish politician Birgitte Christensen. This is good fun.

Afterlife S2 (Netflix)

Some people find this too depressing but I love this Ricky Gervais creation.

Mythic Quest: Raven’s Banquet (Apple TV)

A comedy series about a game development company, what’s not to love?

Ted Lasso (Apple TV)

An uplifting small-scale story to binge and then just be happy about.