Blog – Page 14 – Johan Ronsse

Technische werkloosheid: structurele maatregelen nodig in plaats van tijdelijke

December 12, 2020 - Posted in belgische-problemen ondernemen opinie politiek

Het kabinet van Minister van Werk Dermagne (PS) beslist dat iedereen die meer dan 52 dagen technisch werkloos is geweest tussen maart en eind november geweest per dag een extra bedrag krijgt. Dit kost de belastingsbetaler 180 miljoen. (De Tijd, 11 december)

Dit zijn dus voor alle duidelijkheid mensen die in een bedrijf zijn blijven werken en niet ontslagen zijn, omdat de crisis hen tijdelijk zonder werk zette.

Denk bijvoorbeeld aan een bedrijf zoals StageCo dat de opbouw doet van podia voor evenementen. Geen fysieke evenementen, dus: technisch werkloos.

Dit is gedragen door vakbond ABVV, die de pluimen op hun hoed stak.

De structurele werkloosheidsuitkering dient waar ze voor dient. De tijdelijke ook. Maar als tijdelijk niet zo tijdelijk blijkt te zijn, loop je snel vast.

Een overbruggingsrecht dient om een overbrugging te maken. Technische werkloosheid is een goede tijdelijke logica, maar als die werkloosheid aansleept, dan moet dat leiden tot ontslag. Een bedrijf moet als een bedrijf runnen en kan niet proberen rekenen op overheidslogica om overeind te blijven.

Als een gezondheidscrisis meer dan 9 maanden aansleept, met perspectief op nog eens 9 maanden, en wie weet hoe lang daarna, dan gaat het niet meer om een kleine overbrugging.

Dan moet je de structurele logica gebruiken. Die bestaat. Waarom wordt die niet toegepast en/of aangepast ipv al dat gemorrel in de marge?

Verschillende sectoren zitten compleet in nood. Maar je kan als overheid niet alle noodlijdende bedrijven gaan redden. Je moet keuzes maken waar je inzet voor een maximale reddingsboei voor diegenen die gezond waren, oplettende dat je geen belastingsfondsen gebruikt om bedrijven die al noodlijdend waren te redden en ons zo in een diepe structurele schuldenput te wentelen.

Ik pleit voor een blijvene monitoring en aanpassing van de structurele werkloosheidsmaatregelen, die dan voor altijd kunnen gelden, in plaats van deze eenmalige “cadeautjes” om de achterban tevreden te stellen. Een systeem kan enkel maar werken als er een consistente logica is die toegepast kan worden.
Sagmeister

December 7, 2020 - Posted in 3d design interface side projects that could become main projects vr
Bestaat dat nog, designhelden? Ik heb mijn boek van Sagmeister nog eens vastgepakt dit weekend.

Ik was al in het begin van een creatieve fase, en dan zijn de adviesjes die hier in staan wonderlijk inspirerend.

Lees even mee:

IF I WANT TO EXPLORE A NEW DIRECTION PROFESSIONALLY, IT IS HELPFUL TO TRY IT OUT FOR MYSELF FIRST.
I FIND IT DIFFICULT to work on anything new while exposed to regular day-to-day pressure. It seems so much easier to let my brain slip into previously formed grooves and allow it to function in ways that have proved to work before.
MOST MUSICIANS, DESIGNERS, AND ARCHITECTS whose work I enjoy have instituted a scheduled experimentation period into their practice. The keyword here appears to be scheduled. I have found unscheduled experimentation sessions are easily crowded out by deadline- driven projects.
AFTER SEVEN YEARS of running a studio, I decided in the year 2000 not to take on any client projects for a full year. While on the surface the previous year had been the most successful to date—the studio’s designs had won gold medals from Tokyo to Moscow and the then-booming economy had filled our coffers—underneath it I was having less and less fun in the office, and the work was becoming mediocre and repetitive. I thought I really needed space to experiment and dream up bigger pictures. I wanted some room to reevaluate what we were doing, decide what I wanted to say, and indulge in labor- intensive design obsessions for which there was never enough tine during regular working periods.
I FOUND during a workshop at Cranbrook Academy of Art, close to Detroit, that I had become envious of the students’ ability to spend the whole of their waking hours experimenting. Then the designer Ed Fella came to my studio in New York and showed off all his wonderful sketchbooks filled with typographic experiments. That did it: I settled on a starting date of September 2000.
From: Things I have learned in my life so far, Stefan Sagmeister
Ik heb zo ook mijn creatief project gestart. Het is nu niet dat ik radicaal dat ik onze studio ga sluiten voor een jaar. Maar ik ga er wel aan werken. Ik ben gemotiveerd. Je kan de embryonale beginselen volgen via #wolfrcp1.
De Afspraak op Vrijdag

November 28, 2020 - Posted in belgische-problemen de-afspraak politiek

Gisteren keek ik naar de Afspraak op Vrijdag.

Ik had mij de actualiteit wat laten ontvallen de laatste maand, wegens dat ik de Amerikaanse presidentsverkiezingen bijzonder oninteressant vind. Ik snap niet dat je uren en uren kan steken in het volgen van iets waar je drie maanden later de conclusie van in drie zinnen kan samenvatten. Nu goed, ieder zijn hobby.

Nu naar het echte onderwerp van dit schrijfsel: wat mij opviel in De Afspraak.

Ten eerste, het fenomeen Joachim Coens. Vorige week zag ik hem nog verschijnen met een geruiten mondmasker op Twitter. Ik moest direct denken: zou dat nu gemaakt zijn door zijn vrouw, of zou daar nu echt een soort stylist achter zitten?

De persoonlijke styliste is een hot topic. Ella Leyers scoort hoge ogen met haar stijl in De Slimste Mens. Sihame El Kaoukabi wist deze week in Over 5 jaar te vertellen dat ook zij samenwerkt met dezelfde styliste. Zij heeft ergens beslist dat ze er goed wil uitzien, met mooie kleren, maar daar geen tijd voor heeft. Dus ze gaat een paar keer per jaar naar haar styliste, om samen te stellen, en voor de rest is het aspect kleding dan geregeld. Ik ben zelf lang voor de Steve Jobs-oplossing gegaan: gewoon altijd hetzelfde. Misschien moet ik ook maar eens een stylist(e) onder handen nemen.

Diezelfde Sihame werd er dan, vorig weekend, door Peter de Roover van beschuldigd om de creatie te zijn van een marketingbureau. Een figuurtje gecreëerd door de partijtop. Dat is natuurlijk een flagrante belediging naar het adres van Mevr. El Kaoukabi; ten eerste klopt dat helemaal niet, en ten tweede is het nogal beledigend als je zelf al jaren (al dan niet bewust) bezig bent met de opbouw van je eigen (politieke) persona.

Ik zou durven stellen dat Mr. Coens gewoon van ruitjes houdt, en er verder niet veel achter zoeken. Maar wat mij verder opvalt bij Mr. Coens – los van het vestimenraire – is de ongemakkelijkheid waarmee hij algemene vragen probeert te relateren aan het algemene CD&V programma.

Sowieso lijkt Mr. Coens precies nooit echt op zijn gemak. Maar als hij een vraag krijgt over welke uitdaging we voor staan, wat we nu moeten doen, leidt dat tot een onhandig antwoord dat een link probeert te leggen met het lokale, met de gemeenschap, met het feit dat “mensen iets willen doen”. Maar een coherent verhaal heb ik nog niet gehoord.

Ik vind het eigenlijk perfect dat Joachim Coens de voorzitter is van CD&V. Je kan niet meer centrum zijn dan Mr. Coens denk ik.

Zijn ideeën over de staatshervorming leken al iets interessanter. Alhoewel. Echt concreet wordt het niet. Er wordt verwezen naar Zwitserland, maar er worden tegelijk drie disclaimers gelanceerd dat je de landen toch niet met elkaar mag vergelijken.

Rik van Cauwelaert liet zich ontvallen dat Georges-Louis Bouchez, met Belgische masker, toch een vrij gespleten visie heeft op de Belgische logica. Hij zou zich ooit gezegd hebben dat hij de fiscale autonomie voor de regio’s zou kunnen verdedigen. In deze wordt dan natuurlijk niet uitgesproken welke bevoegdheden je dan op welke niveau.

Ik doe het niet helemaal in de volgorde van de aflevering, maar ik wil nog even stil staan bij een stelling van Tinneke Beeckman.

Zij stelt dat de ideeënstrijd de laatste tien tot twintig jaar jaar is stilgevallen. Doordat er geen centraal idee leeft en we vooral naar een geïndividualiseerde maatschappij zijn geëvolueerd heeft de overheid weinig grip op de burger om die mee te krijgen in een gezamenlijk project.

Ivan de Vadder toont een filmpje van De Federale overheid, een campagne om mensen te motiveren om toch nog hun best te doen de komende tijd wat betreft het bestrijden van de coronacrisis. Een filmpje dat een poging doet om ons als volk als één ploeg naar voren komen. Rik van Cauwelaert zei het goed — dat dit gewoon slecht gemaakt is — en verwees naar een veel geestiger filmpje uit Duitsland.

Als de Federale overheid ons wilt doen samenwerken als een ploeg, wat is dan datgene dat ons bindt? Dat is een goede vraag, maar de vraagstelling is overbodig. Ja, we moeten allemaal onze verantwoordelijkheid nemen in de coronacrisis. Maar dat hele “tous ensemble” verhaal – komaan. Dat is gewoon een slecht probeerseltje van de communicatiedienst.

En zo is een politieke week weer netjes afgesloten.
Grouping things in Svelte

November 14, 2020 - Posted in development svelte
Here’s a code trick I would like to share.

I was making a configurator for Mono’s Figma workshop. You can view the result in this Svelte REPL.

This is a proof of concept where people can pick and choose their own modules, by making a selection. And this selection consists of groups. I want to disclaim here to not see this as a final result or a communication of the actual pricing etc. This is a work in progress.

(If you are interested in a Figma workshop, for now it’s best to get in touch with Mono for a custom quote.)

Now that we have that out of the way, let’s focus on the interesting code in the REPL. Specifically, grouping things. If you have a design where you see things divided in groups, you might be tempted to put that into the data structure itself:
```
let data = [
  {
    category: "Group A",
    contents: [
      {
        name: "Item 1",
        property2: true
      },
      {
        name: "Item 2",
        property2: false
      }
    ]
  },
  {
    category: "Group B",
    contents: [
      {
        name: "Item 1",
        property2: true
      },
      {
        name: "Item 2",
        property2: false
      }
    ]
  }
]
```
However, I find it is better to not do this, and to keep the data on a single level:
```
let data = [
  {
    name: "Item 1",
    property2: true,
    category: "Group A",
  },
  {
    name: "Item 2",
    property2: false,
    category: "Group A",
  },
  {
    name: "Item 1",
    property2: true,
    category: "Group B",
  },
  {
    name: "Item 2",
    property2: false,
    category: "Group B",
  }
]
```
Using a clever reduce function, you can then change up the data so you can loop over it with two loops, one for the groups and one for the items:
```
let groups = data.reduce((curr, val) => {
  let group = curr.find(g => g.category === `${val.category}`)
  if (group) {
    group.values.push(val)
  } else {
    curr.push({ category: `${val.category}`, values: [ val ] }) 
  }
  return curr
}, [])
```
In the above example, I am using category as a grouping property.

I made a REPL demo of the simplified example I am showing in this post.

I hope this helps someone out!
Demand side sales

November 10, 2020 - Posted in boeken sales

Ik lees “Demand side sales 101”, op aanraden van Garret van Simply Good Work.

Op zich is de insteek van het boek niet verkeerd: luister naar je klant – kijk naar hun kant van het verhaal – zorg dat zij verder komen ipv. telkens een hele pitch op te zetten enz.

Het heeft me ook al wat positieve gedachten gegeven over een aantal sales-insteken.

Maar wat ik uiterst verwarrend vind is het volgende. In het eerste hoofdstuk voeren de auteurs Casper op, een bedrijf dat matrassen verkoopt. Matrassen die je online kan bestellen en die aan je deur geleverd worden. Het wordt meerdere keren als goed voorbeeld van hoe het moet opgevoerd.

Het bedrijf maakt echter al jaren verlies en de beursgang van het bedrijf is een regelrechte ramp.

Dit boek werd deze maand uitgebracht. Het is dus niet dat de auteurs dit niet konden weten. Ik ben echt niet mee – waarom zou je 1/3 van je boek ophangen aan een slecht business voorbeeld?

Ik lees nog verder, maar ik heb mijn bedenkingen.
Een paar gedachten over Svelte

November 9, 2020 - Posted in development opinie svelte
Dus. Op het einde van een recente virtuele conferentie over Svelte wordt er een surprise demo gegeven van een “projectje” door de originele auteur van Svelte (en het Svelte core team).

Eerst wordt er aangekondigd dat Sapper (een framework rond Svelte, vergelijkbaar met Nuxt.js) nooit uit beta gaat en nooit 1.0 gaat bereiken.

Daarna wordt er een demo gegeven met veel disclaimers van het nieuwe project met de voorlopige naam Svelte Kit. Het is “nog niet volledig bekend wat het gaat worden” (maar het wordt wel geschreven door het core team) en “het is allemaal een work in progress”.

Ze willen het graag privé houden want anders komen er te veel meningen langs, en dan gaan ze het op een bepaald moment releasen.

Deze houding op zich is exemplarisch voor hoe het Svelte team in het algemeen werkt: er is een core team dat wat afgescheiden werkt van al de rest, en die doen hun ding, en dat is het dan.

Die logica begrijp ik op zich wel als je een bepaald type werk gedaan wilt krijgen. Maar het wringt toch soms een beetje. Je kan volgens mij veel publieker werken op een professionelere manier dan het nu gebeurt.

Ten eerste wil ik zeggen dat we hier over een open source context spreken waar mensen van goede wil aan een project werken – en waar ze met de beste intenties proberen werken aan een verbetering van hoe we ontwikkelen voor het web.

Ik heb een aantal mensen van het core team leren kennen en dat zijn fantastische ontwikkelaars. Mensen die hun best doen en wellicht exact dezelfde doelen hebben als mij: een goed framework bouwen waarmee het fijn is om web applicaties te bouwen.

Ik wens ze oprecht veel succes en als gebruiker van zulke frameworks zou ik het geweldig vinden om een oplossing te hebben zoals die gedemo’d werd met:
- File based routing
- Optional static rendering
- Hot module reloading
- Propere error handling
Maar er zijn ook nog een groot aantal dingen zijn onbekend… gaat het “framework” deze zaken ondersteunen?
- Layouts
- Layout resets (of layout block extension)
- Nested routes
- Head injection (met een trappenlogica)
- Parameter logic (wellicht zoals in Sapper)
- Duidelijke controle over SPA output vs SSR output vs Static output
- Svelte preprocess support
- Plugin support of injectie logica in build process (voor bv. SCSS)
- Server routes
- …
Deze reeks vraagtekens leidt voor mij tot de vraag: moet ik nu verder op Svelte inzetten? Dit is effectief een reëele werkvraag, geen vraag voor een hobbyproject ofzo. En mijn antwoord is: voorlopig neen.

Svelte sukkelt al sinds ik het ben beginnen gebruiken met een volwassenheidsprobleem.

Dit is een reëel probleem: mensen vertrouwen Svelte niet voor hun applicaties in productie.

Dit soort aankondigingen, zonder datums, zonder release logica, zonder duidelijke RFCs, op een private repo, bestendigen voor mij het gevoel dat Svelte te veel een hobby project is dat een beetje te populair is geworden.

Maar dat het eigenlijk niet lukt om dit op een professionele manier aan te pakken.

Ik ben actief geweest in de Svelte community sinds augustus vorig jaar.

Ik heb de websites voor de voorbije 2 Svelte conferenties ontworpen en heb efforts gedaan om binnen de Svelte community iets te doen bewegen. Ik heb mee geholpen bij het opbouwen van een community rond Routify.

Net voor de lockdown 1 in België wou ik nog een event geven om mensen te enthousiasmeren om Svelte te beginnen gebruiken.

Maar nu, na de laatste conferentie, is mijn gevoel wel anders.

Voorlopig ben ik er een beetje klaar mee. Ik zeg niet dat het Svelte verhaal voor mij gedaan is. De kernideeën zijn goed. Er worden goede beslissingen gemaakt in de verdere ontwikkeling van Svelte. Maar mijn enthousiasme is bekoeld.

Ik ga wellicht nog meehelpen met de volgende conferentie. Ik blijf geïnteresseerd. Maar om nu fel in te zetten op Svelte? Voor een zijproject zou ik het wellicht wel gebruiken.

Maar voor applicaties die in productie moeten gaan, op het werk? Hmm. Ik denk het niet. Ik wil iets dat beter getest is, dat meer backing heeft. Ik wil echt niet de eerste persoon zijn die SCSS wil integreren in een onbekende dev pipeline die elke 3 maanden van structuur veranderd. Been there, done that.

Ik kijk de kat even uit de boom.
Rondje zwartepieten

November 2, 2020 - Posted in opinie politiek

Peter de Roover wist in de Afspraak op 23 oktober te vertellen dat we als maatschappij respect voor gezag zijn verloren.

Op 28 oktober tweet hij nog “Als ieder zijn job doet, kan het vooruit gaan.”

Zelf is hij in mijn ogen al veel gezag verloren door jarenlang de grote baas te volgen.

Hij gaat mee in Bart de Wever zijn absurde logica dat het doorgaan van een lokaal initiatief de schuld is van het federale niveau.

Ja, misschien is een koopzondag vergeten in het MB. Een MB kan moeilijk alles coveren.

Op vrijdagavond was het al duidelijk dat er zondag een koopzondag zou zijn in Antwerpen. Als burgemeester hoor je zoiets toch te weten. Neem dan lokaal initiatief.

Bart De Wever zegt dat hij zaterdagavond met Cathy Berx overeen gekomen was om nog niks te doen op zaterdagavond. Waarom? Omdat ze geen lijst winkels hadden. Zondag ochtend zegt hij dat hij niet kan reageren om een MB dat die dag om 11u36 gepubliceerd wordt.

Maar het was op vrijdagavond en zaterdag toch reeds super duidelijk — via persconferentie op vrijdag om 19u — dat bv. kledij – en schoenwinkels niet-essentieel zijn? Dat sluit al de helft van de Meir uit.

Geeft dat niet genoeg tijd voor snelle crisiscommunicatie? Moet je dan echt een lijst winkels hebben? Ik vind dat een flauw excuus.

Bart de Wever en/of bevoegden (schepen van middenstand, of wie er ook de juiste bevoegdheid heeft – ik zeg maar…) hadden kunnen ingrijpen, maar hebben dat niet gedaan.

De gouverneur heeft dat ook niet gedaan. Cathy Berx raadde uiteindelijk winkelen af en hoopte op een regenbui. Bart de Wever zegt nu dat het feit dat ze elkaar tegenspreken “pijnlijk” is; ik vind vooral deze slechte beslissing pijnlijk.

Samenvatting: in plaats van af te raden om te gaan winkelen, werd zaterdag door N-VA een wankele communicatie gelanceerd dat er wel gewinkeld kon worden, maar op een veilige manier, en dat er strenge handhaving zou zijn.

Er was felle kritiek, het punt was eigenlijk niet meer verdedigbaar, en dan werd de zwarte piet maar doorgeschoven naar het federale niveau.

Hallo? Zo heeft de andere het altijd gedaan. Voorheen was het: N-VA – voor alles bevoegd en voor niks verantwoordelijk. Nu lijkt het: federaal zijn we niet meer bevoegd, dus die kunnen we dan de schuld geven.

Goed bezig jongens. Echt. Hier is een spreekwoord voor uitgevonden: “if you find yourself in a hole, stop digging”.
Streamz

September 24, 2020 - Posted in design interface opinie

Ten eerste wil ik zeggen dat door de band genomen Streamz een goede eerste indruk maakt en goed uitgewerkt is. Ik heb dan wel mijn petje opgezet van “het is Belgisch, het is een eerste versie” en ben redelijk mild.

Maar ik zou mezelf als ik niet zocht naar wat er beter kan.

Technisch werkt het soms nét niet goed genoeg, zeker als je het vergelijkt met rechtstreekse concurrent Netflix.

Je komt terug bij je film op iPad, en de stream is zwart. Je moet uit de film gaan en heropstarten.

Dan, op desktop. De volgende aflevering begint. Chrome op desktop gaat uit full screen en toont de 2e aflevering met je browser chrome zichtbaar. “De Bende van Jan de Lichte” zien met de titel balk van je browser en je favorieten zichtbaar is niet echt een seamless binging experience. Dan maar uit de zetel komen.

Ook op interactiedesign -en IA-vlak gaat het soms de mist in.

Je maakt een lijst, maar de categorie is niet duidelijk zichtbaar en het duurt even eer die categorie er is. Dit is een klassieke indexing bug, maar die kan verholpen worden door een betere UI.

En over die UI gesproken. Daar is toch ook wat werk aan. Een lijst afleveringen kunnen zien als je van het detail van een serie komt? Nee hoor, ga rechtstreeks naar start!

Dit soort mankementen zijn allemaal te verhelpen, maar ze maken een groot verschil in de gebruikerservaring. Ik ben eens benieuwd hoe het allemaal evolueert.
Anki & spaced repetition

September 12, 2020 - Posted in blijvend-leren francais persoonlijk workflow

Ik ben terug begonnen aan een taal leren, het is te zeggen, een taal die ik eigenlijk al moest kennen: Frans.

De aandachtige lezer van mijn blog zal wel gemerkt hebben dat ik al een tijd interesse heb om mijn Frans bij te schaven.

Daar zijn velerlei redenen voor: voor zaken, voor de politiek, omdat het een mooie taal is.

Nu ben ik er aan begonnen. 30 uren Frans. Privéles. Tijdens het werk, dus geen excuses.

Ik vertelde mijn lerares Frans over Anki & de spaced repetition-techniek. Ze kende de techniek wel, maar Anki specifiek niet.

Toen ik Japans leerde, kwam ik een site tegen die WaniKani heet. Die site dient om de Kanji te leren via een visuele methode.

Bij het bestuderen van leermethodes kwam ik de “spaced repetition“ methode tegen. Het idee is eigenlijk eenvoudig. Beeld je een hoop kaartjes in met op de voorkant wat je moet vertalen en de achterkant de vertaling.

Dan probeer je elk kaartje individueel te vertalen. Als het gemakkelijk is, leg je het op de “makkelijk” stapel. Als het goed ging, leg je het op de “goed” stapel. En dan is er de laatste stapel voor als je het niet wist.

Nu is het idee dat je de “makkelijk”-stapel pas na 14 dagen herhaalt, maar dat de woorden van de “goed” stapel na een paar dagen herhaalt, en dat je die van de “slecht”/”lukte niet”-stapel de volgende dag herhaalt.

Dan neem je een aantal woorden per dag vast, en zo oefen je op de woorden die je niet goed kan. Er zit dan een algoritme achter waar je dan de woorden waar je het moeilijk mee hebt na een tijd terug voorgeschoteld krijgt, en mettertijd leer je dus alles.

Ik ben er terug mee begonnen. Ik heb vorige week mijn woordjes in mijn “deck” gezet. Elke Franse les komen daar ook nieuwe woorden bij. Nu heb ik net de 1e oefensessie achter de rug. Hopelijk wordt het een goede gewoonte.
Er is geen ontkomen aan, Waterlink edition

September 9, 2020 - Posted in belgische-problemen privacy

Dus, een tijd geleden kreeg ik bericht over de verplichting tot een digitale watermeter (blogpost), en ik teken bezwaar aan dat ik dat niet wil. Ik wil zo geen apparaatje thuis dat constant van “phone home” doet.

Ik snap het voordeel van centraal lekken opsporen maar ik zie ook vele nadelen. Door elk huis vol te stoppen met technologie die centraal bestuurd wordt creëer je uiteindelijk een situatie waar het ook wel heel makkelijk is om centraal iets te saboteren, centraal te kijken wie er thuis is of niet. En wie weet wat voor nadelen er nog bover komenl.

Ik ben niet avers van technologie, maar ik heb de voorbije jaren ook geleerd dat sommige dingen toch echt wel beter grotendeels analoog blijven. Een situatie met honderdduizenden digitale meters is ook erg moeilijk is om te keren want “het is allemaal al geïnstalleerd”.

Zien we dat wel zitten? De maatschappij lijkt er alleszins weinig problemen mee te hebben want ik heb nog niemand horen zeuren over die digitale meters.

Nu, situatie update. Ik hoor een tijdje niks – maar een paar weken geleden krijg ik telefoon: we gaan het wel installeren, maar we hebben een oplossing: we gaan er voor zorgen dat het werkt zoals de traditionele meter en dat jij dus 1 keer per jaar de gegevens doorstuurt.

Met andere woorden: het is technisch wel die digitale watermeter, maar we stellen hem in zodat hij niet zo werkt.

Ik moest spontaan denken aan die camera’s in Kortrijk waar de feature om mensen te herkennen uitgeschakeld is.

Privacyactivisten spreken al eens van een snel hellend vlak, waar er binnen de kortste keren dan een reden wordt aangegrepen om die feature toch maar te gebruiken (een permanente war on drugs bv. – ik zeg maar iets).

Dus deze ochtend komt de installatieman langs, en ik vraag hem naar die specifieke installatie waar de ene feature wordt uitgeschakeld.

Zijn antwoord: ah, ik weet daar niks van. Ik ben maar de installateur.

Ik had al eens een afspraak gemist, en ik kon die mens nu ook niet wegsturen. Ik was ook uit mijn bed gelicht en had nog geen koffie gedronken. Dus ik heb maar toegegeven. Doe maar en laat mij gerust.

Klein zuchtje, zegt.