Blog – Page 14 – Johan Ronsse

Een paar gedachten over Svelte

November 9, 2020 - Posted in development opinie svelte
Dus. Op het einde van een recente virtuele conferentie over Svelte wordt er een surprise demo gegeven van een “projectje” door de originele auteur van Svelte (en het Svelte core team).

Eerst wordt er aangekondigd dat Sapper (een framework rond Svelte, vergelijkbaar met Nuxt.js) nooit uit beta gaat en nooit 1.0 gaat bereiken.

Daarna wordt er een demo gegeven met veel disclaimers van het nieuwe project met de voorlopige naam Svelte Kit. Het is “nog niet volledig bekend wat het gaat worden” (maar het wordt wel geschreven door het core team) en “het is allemaal een work in progress”.

Ze willen het graag privé houden want anders komen er te veel meningen langs, en dan gaan ze het op een bepaald moment releasen.

Deze houding op zich is exemplarisch voor hoe het Svelte team in het algemeen werkt: er is een core team dat wat afgescheiden werkt van al de rest, en die doen hun ding, en dat is het dan.

Die logica begrijp ik op zich wel als je een bepaald type werk gedaan wilt krijgen. Maar het wringt toch soms een beetje. Je kan volgens mij veel publieker werken op een professionelere manier dan het nu gebeurt.

Ten eerste wil ik zeggen dat we hier over een open source context spreken waar mensen van goede wil aan een project werken – en waar ze met de beste intenties proberen werken aan een verbetering van hoe we ontwikkelen voor het web.

Ik heb een aantal mensen van het core team leren kennen en dat zijn fantastische ontwikkelaars. Mensen die hun best doen en wellicht exact dezelfde doelen hebben als mij: een goed framework bouwen waarmee het fijn is om web applicaties te bouwen.

Ik wens ze oprecht veel succes en als gebruiker van zulke frameworks zou ik het geweldig vinden om een oplossing te hebben zoals die gedemo’d werd met:
- File based routing
- Optional static rendering
- Hot module reloading
- Propere error handling
Maar er zijn ook nog een groot aantal dingen zijn onbekend… gaat het “framework” deze zaken ondersteunen?
- Layouts
- Layout resets (of layout block extension)
- Nested routes
- Head injection (met een trappenlogica)
- Parameter logic (wellicht zoals in Sapper)
- Duidelijke controle over SPA output vs SSR output vs Static output
- Svelte preprocess support
- Plugin support of injectie logica in build process (voor bv. SCSS)
- Server routes
- …
Deze reeks vraagtekens leidt voor mij tot de vraag: moet ik nu verder op Svelte inzetten? Dit is effectief een reëele werkvraag, geen vraag voor een hobbyproject ofzo. En mijn antwoord is: voorlopig neen.

Svelte sukkelt al sinds ik het ben beginnen gebruiken met een volwassenheidsprobleem.

Dit is een reëel probleem: mensen vertrouwen Svelte niet voor hun applicaties in productie.

Dit soort aankondigingen, zonder datums, zonder release logica, zonder duidelijke RFCs, op een private repo, bestendigen voor mij het gevoel dat Svelte te veel een hobby project is dat een beetje te populair is geworden.

Maar dat het eigenlijk niet lukt om dit op een professionele manier aan te pakken.

Ik ben actief geweest in de Svelte community sinds augustus vorig jaar.

Ik heb de websites voor de voorbije 2 Svelte conferenties ontworpen en heb efforts gedaan om binnen de Svelte community iets te doen bewegen. Ik heb mee geholpen bij het opbouwen van een community rond Routify.

Net voor de lockdown 1 in België wou ik nog een event geven om mensen te enthousiasmeren om Svelte te beginnen gebruiken.

Maar nu, na de laatste conferentie, is mijn gevoel wel anders.

Voorlopig ben ik er een beetje klaar mee. Ik zeg niet dat het Svelte verhaal voor mij gedaan is. De kernideeën zijn goed. Er worden goede beslissingen gemaakt in de verdere ontwikkeling van Svelte. Maar mijn enthousiasme is bekoeld.

Ik ga wellicht nog meehelpen met de volgende conferentie. Ik blijf geïnteresseerd. Maar om nu fel in te zetten op Svelte? Voor een zijproject zou ik het wellicht wel gebruiken.

Maar voor applicaties die in productie moeten gaan, op het werk? Hmm. Ik denk het niet. Ik wil iets dat beter getest is, dat meer backing heeft. Ik wil echt niet de eerste persoon zijn die SCSS wil integreren in een onbekende dev pipeline die elke 3 maanden van structuur veranderd. Been there, done that.

Ik kijk de kat even uit de boom.
Rondje zwartepieten

November 2, 2020 - Posted in opinie politiek

Peter de Roover wist in de Afspraak op 23 oktober te vertellen dat we als maatschappij respect voor gezag zijn verloren.

Op 28 oktober tweet hij nog “Als ieder zijn job doet, kan het vooruit gaan.”

Zelf is hij in mijn ogen al veel gezag verloren door jarenlang de grote baas te volgen.

Hij gaat mee in Bart de Wever zijn absurde logica dat het doorgaan van een lokaal initiatief de schuld is van het federale niveau.

Ja, misschien is een koopzondag vergeten in het MB. Een MB kan moeilijk alles coveren.

Op vrijdagavond was het al duidelijk dat er zondag een koopzondag zou zijn in Antwerpen. Als burgemeester hoor je zoiets toch te weten. Neem dan lokaal initiatief.

Bart De Wever zegt dat hij zaterdagavond met Cathy Berx overeen gekomen was om nog niks te doen op zaterdagavond. Waarom? Omdat ze geen lijst winkels hadden. Zondag ochtend zegt hij dat hij niet kan reageren om een MB dat die dag om 11u36 gepubliceerd wordt.

Maar het was op vrijdagavond en zaterdag toch reeds super duidelijk — via persconferentie op vrijdag om 19u — dat bv. kledij – en schoenwinkels niet-essentieel zijn? Dat sluit al de helft van de Meir uit.

Geeft dat niet genoeg tijd voor snelle crisiscommunicatie? Moet je dan echt een lijst winkels hebben? Ik vind dat een flauw excuus.

Bart de Wever en/of bevoegden (schepen van middenstand, of wie er ook de juiste bevoegdheid heeft – ik zeg maar…) hadden kunnen ingrijpen, maar hebben dat niet gedaan.

De gouverneur heeft dat ook niet gedaan. Cathy Berx raadde uiteindelijk winkelen af en hoopte op een regenbui. Bart de Wever zegt nu dat het feit dat ze elkaar tegenspreken “pijnlijk” is; ik vind vooral deze slechte beslissing pijnlijk.

Samenvatting: in plaats van af te raden om te gaan winkelen, werd zaterdag door N-VA een wankele communicatie gelanceerd dat er wel gewinkeld kon worden, maar op een veilige manier, en dat er strenge handhaving zou zijn.

Er was felle kritiek, het punt was eigenlijk niet meer verdedigbaar, en dan werd de zwarte piet maar doorgeschoven naar het federale niveau.

Hallo? Zo heeft de andere het altijd gedaan. Voorheen was het: N-VA – voor alles bevoegd en voor niks verantwoordelijk. Nu lijkt het: federaal zijn we niet meer bevoegd, dus die kunnen we dan de schuld geven.

Goed bezig jongens. Echt. Hier is een spreekwoord voor uitgevonden: “if you find yourself in a hole, stop digging”.
Streamz

September 24, 2020 - Posted in design interface opinie

Ten eerste wil ik zeggen dat door de band genomen Streamz een goede eerste indruk maakt en goed uitgewerkt is. Ik heb dan wel mijn petje opgezet van “het is Belgisch, het is een eerste versie” en ben redelijk mild.

Maar ik zou mezelf als ik niet zocht naar wat er beter kan.

Technisch werkt het soms nét niet goed genoeg, zeker als je het vergelijkt met rechtstreekse concurrent Netflix.

Je komt terug bij je film op iPad, en de stream is zwart. Je moet uit de film gaan en heropstarten.

Dan, op desktop. De volgende aflevering begint. Chrome op desktop gaat uit full screen en toont de 2e aflevering met je browser chrome zichtbaar. “De Bende van Jan de Lichte” zien met de titel balk van je browser en je favorieten zichtbaar is niet echt een seamless binging experience. Dan maar uit de zetel komen.

Ook op interactiedesign -en IA-vlak gaat het soms de mist in.

Je maakt een lijst, maar de categorie is niet duidelijk zichtbaar en het duurt even eer die categorie er is. Dit is een klassieke indexing bug, maar die kan verholpen worden door een betere UI.

En over die UI gesproken. Daar is toch ook wat werk aan. Een lijst afleveringen kunnen zien als je van het detail van een serie komt? Nee hoor, ga rechtstreeks naar start!

Dit soort mankementen zijn allemaal te verhelpen, maar ze maken een groot verschil in de gebruikerservaring. Ik ben eens benieuwd hoe het allemaal evolueert.
Anki & spaced repetition

September 12, 2020 - Posted in blijvend-leren francais persoonlijk workflow

Ik ben terug begonnen aan een taal leren, het is te zeggen, een taal die ik eigenlijk al moest kennen: Frans.

De aandachtige lezer van mijn blog zal wel gemerkt hebben dat ik al een tijd interesse heb om mijn Frans bij te schaven.

Daar zijn velerlei redenen voor: voor zaken, voor de politiek, omdat het een mooie taal is.

Nu ben ik er aan begonnen. 30 uren Frans. Privéles. Tijdens het werk, dus geen excuses.

Ik vertelde mijn lerares Frans over Anki & de spaced repetition-techniek. Ze kende de techniek wel, maar Anki specifiek niet.

Toen ik Japans leerde, kwam ik een site tegen die WaniKani heet. Die site dient om de Kanji te leren via een visuele methode.

Bij het bestuderen van leermethodes kwam ik de “spaced repetition“ methode tegen. Het idee is eigenlijk eenvoudig. Beeld je een hoop kaartjes in met op de voorkant wat je moet vertalen en de achterkant de vertaling.

Dan probeer je elk kaartje individueel te vertalen. Als het gemakkelijk is, leg je het op de “makkelijk” stapel. Als het goed ging, leg je het op de “goed” stapel. En dan is er de laatste stapel voor als je het niet wist.

Nu is het idee dat je de “makkelijk”-stapel pas na 14 dagen herhaalt, maar dat de woorden van de “goed” stapel na een paar dagen herhaalt, en dat je die van de “slecht”/”lukte niet”-stapel de volgende dag herhaalt.

Dan neem je een aantal woorden per dag vast, en zo oefen je op de woorden die je niet goed kan. Er zit dan een algoritme achter waar je dan de woorden waar je het moeilijk mee hebt na een tijd terug voorgeschoteld krijgt, en mettertijd leer je dus alles.

Ik ben er terug mee begonnen. Ik heb vorige week mijn woordjes in mijn “deck” gezet. Elke Franse les komen daar ook nieuwe woorden bij. Nu heb ik net de 1e oefensessie achter de rug. Hopelijk wordt het een goede gewoonte.
Er is geen ontkomen aan, Waterlink edition

September 9, 2020 - Posted in belgische-problemen privacy

Dus, een tijd geleden kreeg ik bericht over de verplichting tot een digitale watermeter (blogpost), en ik teken bezwaar aan dat ik dat niet wil. Ik wil zo geen apparaatje thuis dat constant van “phone home” doet.

Ik snap het voordeel van centraal lekken opsporen maar ik zie ook vele nadelen. Door elk huis vol te stoppen met technologie die centraal bestuurd wordt creëer je uiteindelijk een situatie waar het ook wel heel makkelijk is om centraal iets te saboteren, centraal te kijken wie er thuis is of niet. En wie weet wat voor nadelen er nog bover komenl.

Ik ben niet avers van technologie, maar ik heb de voorbije jaren ook geleerd dat sommige dingen toch echt wel beter grotendeels analoog blijven. Een situatie met honderdduizenden digitale meters is ook erg moeilijk is om te keren want “het is allemaal al geïnstalleerd”.

Zien we dat wel zitten? De maatschappij lijkt er alleszins weinig problemen mee te hebben want ik heb nog niemand horen zeuren over die digitale meters.

Nu, situatie update. Ik hoor een tijdje niks – maar een paar weken geleden krijg ik telefoon: we gaan het wel installeren, maar we hebben een oplossing: we gaan er voor zorgen dat het werkt zoals de traditionele meter en dat jij dus 1 keer per jaar de gegevens doorstuurt.

Met andere woorden: het is technisch wel die digitale watermeter, maar we stellen hem in zodat hij niet zo werkt.

Ik moest spontaan denken aan die camera’s in Kortrijk waar de feature om mensen te herkennen uitgeschakeld is.

Privacyactivisten spreken al eens van een snel hellend vlak, waar er binnen de kortste keren dan een reden wordt aangegrepen om die feature toch maar te gebruiken (een permanente war on drugs bv. – ik zeg maar iets).

Dus deze ochtend komt de installatieman langs, en ik vraag hem naar die specifieke installatie waar de ene feature wordt uitgeschakeld.

Zijn antwoord: ah, ik weet daar niks van. Ik ben maar de installateur.

Ik had al eens een afspraak gemist, en ik kon die mens nu ook niet wegsturen. Ik was ook uit mijn bed gelicht en had nog geen koffie gedronken. Dus ik heb maar toegegeven. Doe maar en laat mij gerust.

Klein zuchtje, zegt.
Everything must go to shit, KBC edition

September 3, 2020 - Posted in belgische-problemen design opinie product rant

Een goed product maken is één ding, het blijvend verbeteren en het goed houden is iets anders. De laatste dagen is er wat discussie rond KBC en zijn “goal alert”.

Het zit als volgt. KBC heeft twee hoofd-apps: KBC Mobile en KBC Sign.

KBC Mobile is de banking app en KBC Sign gebruik je om je aan te melden in de desktop app.

Waarom je daar 2 apps voor nodig hebt is al een vraag op zich, maar wat is nu het punt van discussie? Wel, er was een link van KBC Mobile naar KBC Sign* – en KBC had besloten om die link te vervangen door een of andere knop die leidt naar de voetbaluitslagen van de Jupiler Pro League.

Je kan dus nu de app gebruiken om notificaties te krijgen over goals in de voetbalcompetitie. Als klant van KBC zat ik hier echt op te wachten (not).

KBC vind dat ze meer moeten zijn dan een bank en dat je de app ook moet kunnen gebruiken voor het kopen van een treinticket, een busticket, 4411 enzovoort. Een paar marketeers dromen daar van een soort Belgische variant van WeChat-dominantie. One app to rule them all!

(Dat de schermen die de effectieve functionaliteit herbergen dan gewoon maar een soort website wrappen en redelijk minderwaardig blijken te zijn laten we even buiten beschouwing)

Nu, die vervanging van de knop hebben ze aangekondigd via een aparte e-mail, met tientallen reacties tot gevolg, vooral van mensen die hier tegen zijn. Dat er een publieke discussie ontstaat rond een user interface beslissing is ongeveer het amusantste dat er kan gebeuren voor een UI designer, dus… popcorn time.

Maar, het verhaal is nog niet voorbij. Vandaag kondigde KBC als reactie op de reactie aan dat ze nu een andere knop in 2 knoppen gaan opdelen.

Onlangs haalden we de Sign-knop weg van het aanmeldscherm van #KBCMobile. We merkten aan de feedback dat velen die knop erg handig vonden. Daarom wijzigen we in de 2de helft van september de 'MobilePay'-knop naar 'MobilePay & Sign'.
— KBC Bank&Verzekering (@KBC_BE) September 3, 2020

Dus: even een recap.

Eerst zetten ze een knop die niks te maken heeft met de kernfunctionaliteit van de app het hoofdscherm.

Dan krijgt dat publieke weerslag. In plaats van de knop weg te halen, gaan ze van een andere knop twee knoppen maken.

Dit is pure design by committee. Dit is geen beslissing durven maken. Dit is iets doen omdat het contractueel bepaald is, niet omdat de gebruiker dat wenste.

En je moet weten. In het algemeen krijgt de KBC app goeie punten. Maar in mijn ogen is er echt wel ander werk aan.

Ze hebben een soort nieuwe structuur om je rekeningen te bekijken geïntroduceerd maar de oude nooit durven weghalen.

Op het moment dat je een sign code moet invullen is het super onduidelijk waar het veld nu eigenlijk staat waar je iets moet invullen.

Maar in plaats van te werken aan de echte designproblemen in de app, houden ze zich daar bezig met zulke onbenulligheden. En zo kom ik bij mijn statement: everything must go to shit, KBC edition.

Want het is om te beginnen moeilijk om een goed product te maken. Maar om het dan goed te houden. Ho – dat is een ander paar mouwen.

*die ik trouwens nooit gebruik… ik gebruik de zoekfunctie om de andere app te vinen
Being a UI designer means…

September 2, 2020 - Posted in design interface - 1 comment
Last week I gave a talk on understanding UI design, which you can check out on YouTube here.

A bit related, I found this old note on my computer. I don’t know when I wrote this. But I figured I’d post it to my blog.

Being a UI designer means…
1. Discussing the difference between UI and UX at length
2. Watching science fiction movies and drooling over the interfaces
3. Reading application update notes
4. Watching the WWDC keynote to check what changed in Mac OS
5. Drawing a lot of boxes and arrows
6. Playing video games using “research” as an excuse
7. Having multiple phones because you need to research the differences between iPhone and Android
8. Reading design guides created with the best of intentions and then just doing what you like anyway
9. Installing betas of operating systems with the risk of damaging your main machine and then complaining about the bugs
10. Reading typography books even if you can’t really use many fonts in your work
11. Coding prototypes
12. Reading up on the latest CSS features
13. Trying to learn the latest in Javascript but giving up because it’s too intense
14. Learning about your clients specific domain
15. Arguing against custom UI while simultaneously loving it
Apple doesn’t care about your PWA (and a little rant about holding back the future of computing)

August 30, 2020 - Posted in apple development rant webdev - 1 comment

With PWA’s not showing up in the App Library in iOS14, it is once again super clear that Apple has no interest in investing in PWAs.

I can make a web app that runs full screen in a week, that can provide valuable information and that can run offline.

But Apple has no interest in promoting that app to be a first-class citizen. They want me to go through the arduous process of rewriting that app as a native iOS app. Of course, because any PWA can bypass the App Store, where they can make money.

When you try to make a full screen web app that runs on a phone — using a modern Javascript framework — you run into all kinds of OS-related problems.

The latest problem I have is that whenever I try to click a link in a demo app, I get to see the in-app browser. And there’s just doesn’t seem to be a way way around that. But I don’t want that – I simply want to show my apps UI.

Bug in action. Notice the in-app browser showing up once I navigate out of the first screen. Anyone knows how to fix this? ?

Instead of going to try and fix this “bug” I am just not going to. Because I know it’s probably a rabbit hole of trying different things and then coming to the conclusion that the root problem is simply iOS. I’ve been here before. I am not going down that rabbit hole again.

This isn’t new: for years, Apple has treated web apps as a second class citizen. Why would they invest in it? They make all of their money through the App Store, taking 30% of revenue. If PWAs work too well, people would invest in that instead, providing a way for developers to bypass the App Store.

So for years Apple has spent zero attention making PWAs work well. Instead of competing with Google’s efforts to make PWA’s first-class citizens, they instead actively work against web apps being a success on mobile.

Apple is quite invested in letting you design apps for their platform using their rules and their tools. So you can then make apps that only work on their platform.

And mind you, it’s a good platform. I’ve been a loyal iOS user for years. But it’s also a big walled garden where I think it would be nice if things were a bit more open. The devices are perfectly capable to run great web apps. Why do we have to make a native iOS version of our app, when web technology can give us cross-platform apps with a much easier dev cycle?

Lately Apple’s 30% cut policy has been under heavy scrutiny and I’m quite happy about that. I think 30% is way too much for the distribution of (native) apps.

People have discussed this heavily. I am not sure if Apple is in the wrong here – it’s their platform, they can run it the way they want.

I don’t even really buy any monopoly arguments or antitrust issues. The point I want to make is that Apple should take a close look at themselves and think if they are not hindering the evolution of computing as a whole.

In their efforts to control everything they have actively made iOS worse.

Because you can’t buy books on it directly, an iPad is a worse Kindle. Because you can’t sign up for Netflix on the device itself, the UX for new users is worse. And these are just two out of countless examples where Apple doesn’t really put the user first, but rather their business.

If you think about the user, you can set an evolution in motion. Yesterday I was trying out Playstation Now (which seems to have evolved quite a bit) – and last week I was checking out Stadia. And this idea of just streaming is wonderful.

But, alas, that’s also something that Apple is not that interested in (or more likely: that they are building their own proprietary tech for).

I understand Apple’s business decisions, but as a user, and especially as a web designer/developer, they can be frustrating.
Als de situatie verandert moet de vorm veranderen

August 29, 2020 - Posted in nederlands opinie remote

Gisteren in Ter Zake zat een dame van SD Worx die wat kwam vertellen over telewerken. Wat ze zei klonk als de mening van iemand die het concept van telewerken 6 maanden geleden heeft leren kennen.

Het ging dan van “je moet je collega’s toch kunnen zien” naar “koffiemoment belangrijk” tot “een tip: zeg ‘s ochtends hallo op de chat, want dan weten de collega’s dat je aan het werk bent” (wauw… pro tip!).

In dit weekendartikel van dS worden 2 scholen aan het woord gelaten. Eerst een school met heel vernieuwende ideeën, waar ik heel blij van werd (tweet) en dan een traditionele visie.

Onderaan het artikel van dS staat een stukje gesprek met iemand van de traditionele visie, ik citeer: “In de klas heb je de leerlingen sneller bij de hand.” “

Dit moet me erg denken aan de bedrijfsleiders die 1 maand na corona kwamen getuigen in actuaprogramma’s dat het werken op afstand niet werkt. Er was een bedrijfsleider die vond dat in een call met 10+ personen hij niet dezelfde dynamiek had als in het echt. Dat hij de kamer niet kon lezen. Dat hij niet kon weten wie wat gehoord had.

Ik lees daar vooral een autoritaire stem in die niet omkan met een verlies aan controle, maar goed.

Bovenstaande meningen gaan dan typisch gepaard met anekdotes over waarom het niet gewerkt heeft om iets op afstand te doen. Maar wat je dan ook telkens ziet is dat de partijen die stellen dat “het niet werkt” het proces van het “in het echt doen” één op één hebben getransporteerd naar het digitale.

Hebben we elke dag een status meeting op kantoor om 9u? OK, dan doen we dat ook online. In het onderwijs: hebben we lesblokken van 50 minuten? OK, dan nemen we dat ook over. Het is verfrissend hoe er in het dS artikel door de eerste school uit Gent wordt nagedacht over hoe ze de vorm van leren kunnen veranderen en daar dan ook effectief mee experimenteren.

Deze week had ik het met Xavier over hoe het interessant is om voor evenementen de vorm te veranderen. Waarom geen evenement spreiden over meerdere weken? Waarom niet een aantal contactmomenten plannen over een langere tijd? Ere wie ere toekomt, we hadden net de planning gelezen van Namahn’s design thinking camp.

Als je een conferentie geeft waar mensen real-life bij elkaar komen ben je gelimiteerd door zaalhuur, mensen uit verschillende landen die moeten invliegen, hotelkosten niet te hard laten oplopen enz. Maar in plaats van alles te condenseren op 2 dagen, waarom geen 2 weken? Met sessies van een uur, sessies van 2 uur, verspreid over verschillende momenten. Met 1 op 1 en groepsnetworking opportuniteiten.

De situatie verandert, dus je kan de vorm veranderen. De restricties liggen anders en je kan daar dus op inspelen.

Deze week gaf ik een talk met het Hopin platform en daar zaten enkele heel goede ideeën in. Binnen de Svelte community is er weer een nieuw evenement aangekondigd, Svelte Summit. Ik hoop daar nog enige invloed te hebben om het eventueel over meerdere dagen te plannen en officiële, kortere events te houden voor en na de conferentie.

Nu, al dit zet me wel aan het denken. Ik geef workshops over het designprogramma Figma. Dit is normaal in het echt met een groep van 5-10 mensen. Maar nu is het dus overgeschakeld naar een workshop op afstand.

Ik heb al gemerkt dat de formule van gewoon lesgeven aan een grote groep van 10 voor 4-6u niet altijd even goed werkt online.

De deelnemers van de workshops zijn over het algemeen tevreden, maar als leerkracht ben ik niet altijd tevreden met hoe het verlopen is. Ik mis de tools om bepaalde dingen op een goede manier te managen.

Eén keer is het ook mis gegaan in mijn ogen, met een totaal verkeerde timing en een “disconnect” tussen wat ik wou uitleggen en de mindset van het publiek. Ik heb hier mee ingezeten, want ik wil natuurlijk altijd een goeie workshop geven.

Ik heb bv. ergens een pauze ingelast. De ene vond de pauze te lang, de andere te kort.

Wat ook al eens gebeurd is dat niet kan volgen.. Dan moet de hele groep moet kijken hoe die persoon privéles krijgt met 9 toeschouwers. Leuk is anders voor die persoon: die voelt dan een enorme druk.. Als leerkracht kan je tegelijk ook niet niét op die persoon zijn vraag antwoorden.

In de context van bijleren, denk ik er nu aan om mijn Figma workshop op te delen in modules en leerpaden. Ik wil opnames maken van stukken van de cursus, en er een combinatie van zelf-studie en coaching via video calls van maken, samen met groepslessen.

Ik moet dus in feite de manier waarop ik een workshop geef fundamenteel herdenken. Als de situatie verandert moet de vorm veranderen. Logisch toch?
Een andere mening

August 26, 2020 - Posted in persoonlijk reflectie

Ik hecht waarde aan andere meningen. Andere meningen zorgen ervoor dat je je eigen meningen in vraag stelt. Zeker als ze goed onderbouwd zijn, is een andere mening een geschenk. Een andere mening zorgt voor kritisch denken. Een andere mening kan ervoor zorgen dat je eigen mening verandert.

Het is daarom dat ik eigenlijk een beetje gepikeerd ben dat sommige mensen die een andere mening niet waarderen, een meningbubbeltje creëeren door andere meningen te blokkeren. Door enkel maar mensen toe te laten die jouw mening volgen, krijg je gewoon een hoop ja-knikkers die in een cirkeltje dezelfde mening poneren. Dat kan toch nooit leiden tot enige kritische reflectie?

Zeker op social media, in combinatie met je natuurlijke filterbubbel, zal je dan slechts 1 kant zien. Zoiets werkt polarisering in de hand.