Gisteren keek ik naar de Afspraak op Vrijdag.
Ik had mij de actualiteit wat laten ontvallen de laatste maand, wegens dat ik de Amerikaanse presidentsverkiezingen bijzonder oninteressant vind. Ik snap niet dat je uren en uren kan steken in het volgen van iets waar je drie maanden later de conclusie van in drie zinnen kan samenvatten. Nu goed, ieder zijn hobby.
Nu naar het echte onderwerp van dit schrijfsel: wat mij opviel in De Afspraak.
Ten eerste, het fenomeen Joachim Coens. Vorige week zag ik hem nog verschijnen met een geruiten mondmasker op Twitter. Ik moest direct denken: zou dat nu gemaakt zijn door zijn vrouw, of zou daar nu echt een soort stylist achter zitten?
De persoonlijke styliste is een hot topic. Ella Leyers scoort hoge ogen met haar stijl in De Slimste Mens. Sihame El Kaoukabi wist deze week in Over 5 jaar te vertellen dat ook zij samenwerkt met dezelfde styliste. Zij heeft ergens beslist dat ze er goed wil uitzien, met mooie kleren, maar daar geen tijd voor heeft. Dus ze gaat een paar keer per jaar naar haar styliste, om samen te stellen, en voor de rest is het aspect kleding dan geregeld. Ik ben zelf lang voor de Steve Jobs-oplossing gegaan: gewoon altijd hetzelfde. Misschien moet ik ook maar eens een stylist(e) onder handen nemen.
Diezelfde Sihame werd er dan, vorig weekend, door Peter de Roover van beschuldigd om de creatie te zijn van een marketingbureau. Een figuurtje gecreëerd door de partijtop. Dat is natuurlijk een flagrante belediging naar het adres van Mevr. El Kaoukabi; ten eerste klopt dat helemaal niet, en ten tweede is het nogal beledigend als je zelf al jaren (al dan niet bewust) bezig bent met de opbouw van je eigen (politieke) persona.
Ik zou durven stellen dat Mr. Coens gewoon van ruitjes houdt, en er verder niet veel achter zoeken. Maar wat mij verder opvalt bij Mr. Coens – los van het vestimenraire – is de ongemakkelijkheid waarmee hij algemene vragen probeert te relateren aan het algemene CD&V programma.
Sowieso lijkt Mr. Coens precies nooit echt op zijn gemak. Maar als hij een vraag krijgt over welke uitdaging we voor staan, wat we nu moeten doen, leidt dat tot een onhandig antwoord dat een link probeert te leggen met het lokale, met de gemeenschap, met het feit dat “mensen iets willen doen”. Maar een coherent verhaal heb ik nog niet gehoord.
Ik vind het eigenlijk perfect dat Joachim Coens de voorzitter is van CD&V. Je kan niet meer centrum zijn dan Mr. Coens denk ik.
Zijn ideeën over de staatshervorming leken al iets interessanter. Alhoewel. Echt concreet wordt het niet. Er wordt verwezen naar Zwitserland, maar er worden tegelijk drie disclaimers gelanceerd dat je de landen toch niet met elkaar mag vergelijken.
Rik van Cauwelaert liet zich ontvallen dat Georges-Louis Bouchez, met Belgische masker, toch een vrij gespleten visie heeft op de Belgische logica. Hij zou zich ooit gezegd hebben dat hij de fiscale autonomie voor de regio’s zou kunnen verdedigen. In deze wordt dan natuurlijk niet uitgesproken welke bevoegdheden je dan op welke niveau.
Ik doe het niet helemaal in de volgorde van de aflevering, maar ik wil nog even stil staan bij een stelling van Tinneke Beeckman.
Zij stelt dat de ideeënstrijd de laatste tien tot twintig jaar jaar is stilgevallen. Doordat er geen centraal idee leeft en we vooral naar een geïndividualiseerde maatschappij zijn geëvolueerd heeft de overheid weinig grip op de burger om die mee te krijgen in een gezamenlijk project.
Ivan de Vadder toont een filmpje van De Federale overheid, een campagne om mensen te motiveren om toch nog hun best te doen de komende tijd wat betreft het bestrijden van de coronacrisis. Een filmpje dat een poging doet om ons als volk als één ploeg naar voren komen. Rik van Cauwelaert zei het goed — dat dit gewoon slecht gemaakt is — en verwees naar een veel geestiger filmpje uit Duitsland.
Als de Federale overheid ons wilt doen samenwerken als een ploeg, wat is dan datgene dat ons bindt? Dat is een goede vraag, maar de vraagstelling is overbodig. Ja, we moeten allemaal onze verantwoordelijkheid nemen in de coronacrisis. Maar dat hele “tous ensemble” verhaal – komaan. Dat is gewoon een slecht probeerseltje van de communicatiedienst.
En zo is een politieke week weer netjes afgesloten.
