Johan Ronsse
  • Home
  • Projects
  • Blog

  • CSS day 2019 is over (and it was great!)

    June 15, 2019 - Posted in conference css report

    Just like last year I went to CSS day – and I had a blast. Two days filled with a well curated programme. Perfect organization in a perfect venue. This year I took two of my colleagues along – Eva and Emily – and judging from their feedback they had a great time as well.

    Oh beautiful Amsterdam.
    Actually a photo from last year.

    In this first post in a series about CSS Day I want to say something about the organization.

    Hot damn!

    Like I said on Twitter I want to congratulate the conference team on a job well done. As a visitor it felt effortless to navigate the conference, the breaks and timings of everything was right, the food was great, the internet worked well etc.

    When nothing goes wrong, you sort of take it for granted, but I know that doing this in a good way takes a lot of effort under the hood. So just saying I am genuinely impressed by the smoothness of it all.

    For me a conference is really a few days of thinking. With lots of input but also lots of output as well. Your head is filled with ideas which you then discuss with peers to bounce back & forth and refine your thoughts. It’s pretty awesome.

    My head is filled with information now and if you would chart the synaptic activity in my brain during conference days I think you might just see a huge spike. And now that info has to somehow get processed as well… using my favorite thinking process…. writing!

    In the next few days (weeks?) I will be publishing reports on the different sessions as I process my notes and think everything through. I hope that for those who couldn’t attend that these blog posts can serve as references to some of the highlights of the conference.

    That’s it for today, I have to go attend a wedding party. There are worse things in life right?

  • Wat ik wil zien in een designer sollicitatie

    June 11, 2019 - Posted in entrepreneurship jobs mono

    Ik heb de laatste tijd redelijk veel sollicitaties binnen gekregen. Wij zoeken namelijk nog altijd nieuwe designers bij Mono.

    In deze post wil ik graag ingaan op wat ik graag zie bij een sollicitatie. Waar ik op let, en wat ik belangrijk vind.

    Het begin: de motivatie

    Eén: stuur een motivatie. Stuur me niet gewoon je CV. Stuur mij je motivatie waarom je juist bij Mono wil werken. Liefst rechtstreeks in de e-mail.

    Pro tip: vul het juiste bedrijf in. Ik heb vorige week iemand gehad die voor “Modo” solliciteerde. Ik heb ook ooit eens een sollicitatie binnen gehad voor These Days. Een hele slechte copy paste, vermoed ik. Ik heb hetzelfde ook al wel voorgehad bij het mailen van kandidaten. Vergissen is menselijk. Maar hoe je die vergissing opvangt zegt dan veel over jezelf.

    Een motivatiebrief kan voor mij ook in een opgemaakte PDF, dat vind ik even goed. Maar dat leest mobiel minder makkelijk.

    Dan: het CV

    Twee: een CV. Hou het kort en bondig. Hoeveel jaar heb je waar gewerkt. Welk diploma heb je gehaald? Waar woon je? Hoe oud ben je? Welke talen spreek je? Probeer het op 1 pagina te krijgen. Als het niet op 1 pagina kan, dan staat er waarschijnlijk te veel op.

    Ik wil ook geen gecombineerd portfolio en CV, of gecombineerde motivatie en CV, of alle 3 in een PDF met 20 pagina’s.

    Een CV van een vormgever moet goed vormgegeven zijn. Niet te veel franjes, maar je moet wel tonen dat je een pagina kunt vormgeven.

    Wat ook goed is voor mij is een goed ingevulde LinkedIn pagina.

    Een CV gaat vooral over feiten, niet over meningen. Ik kan het aantal keren dat iemand 8/10 heeft ingevuld voor zichzelf als “skills in {Design programma X}” en er achteraf weinig van blijkt te kennen niet meer tellen.

    Dus doe je zelf een plezier, en haal die balkjes met skills weg. De skills evalueren wij toch op andere manieren.

    En het doet me pijn om dit te moeten zeggen maar: laat je CV controleren op spelfouten! Geef je CV aan iemand anders en laat die corrigeren. Het is ongelofelijk hoeveel CVs vol spelfouten ik binnen krijg.

    Het belangrijkste: je portfolio

    De beste manier om je skills te tonen is je portfolio. Nu, een goed portfolio, dat is een kunst op zich.

    Een portfolio dient om je werk te tonen. Dus daarover heb ik ook enkele tips.

    • Solliciteer met relevant werk. Voor een UI designer positie betekent dit user interface werk. Het klinkt logisch maar het aantal portfolio’s met relevant werk is… euh… beperkt.
    • Duid bij projecten aan wat groepswerk was en wat individueel werk was, en wat je persoonlijk hebt bijgedragen
    • Toon niet enkel het eindresultaat, maar ook het proces
    • Als je voor een developer positie solliciteert, ontwikkel je eigen website (!). Niets zo erg als een template gebruiken.

    Velen hebben het probleem dat ze “niet genoeg in hun portfolio mogen zetten”. Dat probleem ben ik al meerdere keren zelf tegengekomen. Ik heb daar volgende ideeën over:

    • Bewijs je skills met vrij werk
    • Maak een privaat portfolio in PDF vorm of met een password-protected website als je zaken niet mag delen van ex-werkgevers.
    • Maar respecteer even goed de NDA’s. Vind de juiste balans tussen tonen en niet tonen. Als iets zonder logo’s overduidelijk van een bepaald bedrijf is, nog veel te recent, en het was een erg geheim project, hou het dan ook maar geheim.
    • Anonimiseer je mockups, haal de logo’s weg. Toon je interaction design skills zonder specifieke “content”.
    • Mail mensen met de vraag of je iets mag tonen. Wees expliciet over hoe je het zal tonen en in welke context. Je zal verbaasd zijn hoeveel keer het wél mag.

    Om te eindigen…

    De combinatie van een duidelijk CV, een goed geschreven motivatie en een portfolio openen de deur tot een gesprek.

    Dat gesprek kan leiden tot meer: een tweede gesprek, een proef, een aanbod. Maar je initiële sollicitatiemail is de opener van dat alles. Zorg dus dat die in orde is.

  • Thoughts on SF Symbols

    June 8, 2019 - Posted in apple design interface

    I was typing up a comment to Bramus’s blog post, but it got a bit long, so posting it as a blog post here.

    I saw the WWDC session on SF symbols – and it is great & interesting work. I am happy there is some standardization in iOS’s icons because things were going the wrong way before with sometimes weird choices (i.e. the person icon in the notes app being inconsistent with everything else, and there are more examples like this)

    Tom's talk at WWDC is just pure UI goodness. “Introducing SF Symbols” https://t.co/Pp8Rin72p9 <3 @Inferis pic.twitter.com/w34KcIwASE

    — Johan Ronsse (@wolfr_2) June 6, 2019

    The fact that from a development perspective you can easily call up an icon from a base set using a simple API will surely help improve the baseline quality of apps.

    However a tweet series from Marc Edwards did make me worry a bit about how the icons actually render. They don’t seem to be on the pixel grid. So I am wondering about the final quality of the rendering.

    The issues are everywhere. pic.twitter.com/QYmWMS8Ll7

    — Marc Edwards (@marcedwards) June 7, 2019

    I also don’t really get why you would ever need the 100-200-300 weight and the 800-900 weights as well.

    At this point we simply don’t design apps where heavy headlines have icons in them. I can imagine some app that wants to, for example, have a lighter/airy style to use hairline text and a matching icon to provide a base visual for a splash screen. But if it’s for art direction purposes, the chances that you will use it in the prescribed manner are slim.

    I am curious what will happen when people get to work with this.

    What is the point of the hairline and heavy weights for icons in actual user interface use? This reminds me of Google pointing out that you can customize Material with diamond shapes and then nobody doing it in practice. An idea born in a company that has near infinite resources, then executed in a good manner – but something that will eventually die when someone realizes it is not maintainable for the actual users of the system (i.e. native development teams).

    The method outlined to create the icons is massively convoluted to me. It involves setting up an SVG file in a very specific way to then import it in Xcode. I wouldn’t specifically call this easy. For one icon it might be easy, but it doesn’t really scale.

    So what do we have in the end from a design perspective if we have 20 icons? A folder with 20 templates that each contain a grid of icons where we only actually use one of the weights? So if we want to make a change and stay consistent with the rest of the icons – have to reference another icon – there is lots of effort involved.

    Whereas for example for most of my icon work in practice I just have a single artboard in Figma where I can see all of my icons at a glance and I can work on improvements from there. 

    Why make things so complicated when there is no actual use case?

    Why would one go through the effort of creating all the thin and black weights? Does Apple actually have an example of these things in use or is this purely a theoretical exercise? Did some poor soul (or I imagine a team of poor souls) create all of these weights for them to now never be used in practice?

    TL;DR I admire the effort and parts of this are really great, but some parts of the system really have to be simplified in my opinion.

  • Sim racing (2)

    May 30, 2019 - Posted in games simracing

    In de vorige post over sim racing twijfelde ik nog over hoe ik misschien een wieltje ging kopen, en een stoel. Na die week de echte sim racing ervaring te hebben gehad, kon ik me toch niet inhouden en ging ik ervoor. Ik kocht op Coolblue een T300RS – GT editie en een Playseat challenge.

    De Coolblue “Vandaag nog” dienst deed zijn ding en om 23u30 op een vrijdagavond was mijn boeltje gemonteerd en begon ik aan mijn eerste race. 2 uur later was het toch tijd om eens te gaan slapen. Conclusie 1: racen met een wieltje is verslavend.

    Die T300RS (met T3PA pedalen) wordt algemeen gezien als het beste stuur dat ook geen stukken van mensen kost. De force feedback is echt goed. De Playseat Challenge is een opvouwbare stoel. Handig, want dan kan je het uit de weg zetten. Conclusie 2: ik ben wel blij met mijn aankoop.

    Nu, het racen zelf. Na een paar weken kan ik zeggen dat een stuur echt een nieuwe dimensie geeft aan racegames. Omdat je veel meer controle hebt over details in het sturen, en je ook de track “voelt”, wordt het racen veel leuker.

    Je kan ook remmen in een percentage — if that makes any sense — door het rempedaal slechts gedeeltelijk in te drukken. Dat soort controle heb je met een controller niet; dan probeer je dat te compenseren door als een gek te tikken om “partial input” te simuleren maar dat geeft natuurlijk niet dezelfde stabiliteit qua input.

    Vroem vroem

    Qua games speel ik sinds vorige week vooral Assetto Corsa, dat een soort DLC-principe lijkt te hebben. Stond aan €9,99 als basisprijs en €2,99 voor bv. een pack met circuits en auto’s enzovoort. Dit spel voelt aan als een echte sim.

    De algemene afwerking is wat slechter dan andere racegames (user interface van de menu’s enzo ;)) maar op de punten waar het er echt toe doet, de handling van de auto’s geeft het een zoveel beter gevoel dan pakweg een F1 2018 of een Gran Turismo.

    Wat ook leuk is, is voor een officiële race het circuit eens checken in een game. Zo heb je een veel beter idee van waar de echte coureurs voor staan. Dat deed ik voor de GP van Monaco in F1 2018 (merci voor het idee, Peter).

    Next up op de wishlist: Dirt Rally eens kunnen proberen in VR. Dirt Rally 2 aan een prijsje scoren. En Project Cars (2) eens proberen. Er is ook nog een opvolger voor Assetto Corsa. En eigenlijk ben je met 1 spel al wel genoeg, want je kan gewoon telkens beter leren racen. Maar toch. Nieuwe ervaringen!

  • Mijn stemadvies (voor de provincie Antwerpen)

    May 25, 2019 - Posted in politiek

    Na lang nadenken is dit wat ik erover denk. Voor de Provincie Antwerpen:

    • Federaal (Kamer): Christian Leysen, plaats 1, Open VLD
    • Vlaams Parlement: Willem-Frederik Schiltz, plaats 3, Open VLD
    • Europees: Hans Maes, plaats 5, Open VLD

    Is het trouwens niet erg raar dat er per provincie wordt gestemd als het over gewestelijke, landelijke en Europese thema’s gaat?

    In ieder geval, morgen naar de stembus! Voor mij is gaan stemmen een hoogdag voor de democratie.

    Twijfel je nog over je stem? Bepaald topic dat je dwars zit? Stuur mij gerust een mailtje. E-mail: website@johanronsse.be.

  • Design is messy

    May 19, 2019 - Posted in Uncategorized

    Er kwam gisteren een thread voorbij op Twitter die ik gewoon moest delen.

    I think the design industry suffers from the same issue Instagram has: the need to fabricate a non-existent reality. We curate the heck out of our work, portfolios, Dribbble posts, etc. to display the beautiful stuff in cool perspectives on pretty backgrounds. (1/4)

    — Natalie Armendariz (@natalievi) May 17, 2019

    Waar Natalie het over heeft is dat vele designers ervoor zorgen dat hun werk goed presenteert, wat dan een soort perceptie creëert over “het leven van een product designer” terwijl de realiteit veel messier is.

    Waar goed UI design voor mij over gaat is het probleem oplossen. Een UI design is een balans van een aantal zaken.

    Op het niveau van het ontwerp zelf, in volgorde van belangrijkheid:

    • Lost je ontwerp het ontwerp-probleem op? (het allerbelangrijkste)
    • Is je ontwerp realistisch om te ontwikkelen binnen de tijd die er is?
    • Is je ontwerp fijn om te gebruiken?
    • Ziet je ontwerp er goed uit?

    En op projectniveau:

    • Heb je je ontwerp kunnen communiceren aan de groep? (i.e. heb je je lead designer kunnen overtuigen of heb je het zelf kunnen presenteren aan de eindklant met overtuiging)
    • Is het duidelijk hoe je je ontwerp moet gebruiken? (i.e. is er een duidelijke flow tekening, of een prototype)
    • Is er uiteindelijk iets geworden van het ontwerp? (soms uit jouw handen, maar niet altijd: je hebt meer invloed dan je denkt om mee te helpen in het development & shipping proces, als je de juiste vragen stelt)

    Dit soort dingen is moeilijk om duidelijk te maken in een portfolio. “Het ontwerp-probleem oplossen” is een redelijk abstracte notie die je pas kan zien na een tijdje (na release, bij eigenlijk gebruik) of door usability tests.

    Ik stem voor meer realisme in cases. Of toch zeker in de uitleg van cases tijdens een interview proces. Het is moeilijk om publiek in een case te gaan schrijven dat je ruzie had met de klant. De 50+ lelijke iteraties (terwijl je het design probleem aan het oplossen was) tonen doe je misschien liever niet. Maar dat is waar ik aan de andere kant van de tafel naar snak. Naar 300 artboards. Naar een folder van 12Gb. Naar het moeten opsplitsen van component libraries omda je de limieten van je programma tegenkomt. Naar de ruzie waar je beter uitgekomen bent. Naar die moment dat je iets essentieel hebt bijgeleerd dat je je hele carrière kan meedragen.

    Ik ga 100% akkoord met de tweet-thread die de stelling maakt dat de perceptie van wat product design is door niet-ervaren designers wordt aangetast door hoe het algemeen gepresenteerd wordt.

    Dit doet me denken aan een iets oudere blog post van Intercom, maar eentje die nog altijd de moeite waard is om te lezen: The dribbblisation of design.

  • Klimaatverbond – Overstijg de partijpolitiek (en denk een beetje verder dan (De) Morgen)

    May 11, 2019 - Posted in klimaat

    Vorige week schreven meer dan 20 toppers uit het bedrijfsleven een open brief in De Tijd om wat meer lange termijn te denken. Ik las dan op Twitter de mening van iemand: een open brief heeft geen zin. Ik dacht er het mijne van (samengevat: ?) en ging verder met mijn dag.

    Nu lees ik een smalende reactie van Joël De Ceulaer op W.F. Schiltz zijn oproep om een klimaatverbond aan te gaan. Zo eentje van: haha, jij snapt politiek niet.

    Bij de kwaliteit van sommige columns kan je ook al eens denken: je moest precies nog een krant vullen ofzo? En voel jij je misschien niet iets te belangrijk vanop je mediastoel? Na lang gepalaver is Joël zijn uiteindelijke punt het volgende:

    “Het betekent dus dat een politicus die zegt dat onderwerp X of Y ‘te belangrijk is om over te laten aan de campagnestrijd’ eigenlijk zegt dat de democratie hem worst zal wezen – de campagnestrijd is namelijk de esséntie van de democratie.”

    Joël De Ceulaer (Link artikel)

    OK Joël, hier is een hint. De oproep gaat over lange termijn denken. Over verder denken dan een coalitievorming of campagnestrijd.

    Met sommige topics kan je niet veel stemmen winnen. Op de avond van de boekvoorstelling kwam de fameuze quote van (ik denk) Bruno Tobback “ik weet wel wat er moet gebeuren, maar als ik dat zou verkondigen geraak ik nooit herverkozen” al snel naar boven. Het politieke debat slingert voort en gaat over het topic van de week.

    Het ontbreekt mensen aan politieke moed om een langetermijnsbeslissing te nemen. Zeker de laatste 8 maanden zitten we in een soort permanente verkiezingsstrijd waar het precies zo hard over de macht behouden gaat dat goede ideeën zoals rekeningrijden worden teruggetrokken uit angst voor stemverlies.

    Ik was op W.F. Schiltz’s voorstelling over zijn klimaatboek Ziedewel, waar hij een voorstel deed tot een klimaatverbond. Ik was ook op een klimaatmars in januari, en toen ik nadacht over wat er op mijn bord moest staan koos ik voor de slogan Overstijg de partijpolitiek .

    Vanavond deed @wfschiltz een voorstel om de partijpolitiek te overstijgen in het klimaatthema. Daar ben ik blij om, want ongeacht de verkiezingsresultaten zal snelle, concrete actie nodig zijn. pic.twitter.com/GKSNGiINiC

    — Johan Ronsse (@wolfr_2) May 2, 2019

    Ik kan mij dus helemaal vinden in de boodschap van W.F. Schiltz om een klimaatverbond te sluiten, dat op lange termijn denkt.

    Waarom? Omdat los van de verkiezingsuitslag, geruzie tussen partijen of enige coalitievorming dit topic gewoon te belangrijk is om niets aan te doen.

    Een democratie gaat over ideeën: welk idee komt er op tafel? Waar steken we onze tijd in en waarom? De politieke agenda wordt gevoed door waar we over praten. Joël zijn reactie steekt de draak met participatieve projecten. Met het verspreiden en werken aan een idee. Dat is voor mij wel heel kort door de bocht (Zeker voor een krant…)

    Ik heb bij de gemeenteraadsverkiezingen wel eens nagedacht over burgerparticipatie. Je kan tot de conclusie komen dat dat het heruitvinden van de politiek is. Een mening die wel heel duidelijk gepropageerd wordt door Joël de Ceulaer. Hij maakt in dezelfde zin Van Reybrouck en Manu Claeys belachelijk.

    Is elk politiek project dat niet in de Wetstraat leeft dan irrelevant voor de heer De Ceulaer? Een werkgroep buiten het parlement, een burgeractie, een betoging: compleet niet van belang?

    Waar dit over gaat is het oplossen van een een groot politiek immobilisme rond een heel belangrijk thema.

    Wat er nu gebeurt is dat een partij 1/3 van zijn programma kan implementeren voor een andere partij verkozen wordt om alles weer van tafel te gooien. Zo geraak je natuurlijk nergens. Daarom moet je een afspraak maken die groter is dan een legislatuur.

    Als je er goed over nadenkt is er eigenlijk maar 1 belangrijk onderwerp op lange termijn, en dat is het klimaat. Als we het klimaatprobleem niet oplossen dan valt er niet veel meer te bespreken. Dit klinkt misschien nogal als doemdenken, maar het is niet ik die dit stel, maar de wetenschap. En ik heb wel vertrouwen in de wetenschap.

    Is een voorstel dat het politiek immobilisme rond het topic klimaat probeert op te lossen dan echt iets om belachelijk te maken? Ik denk het niet.

    (Dus, als je wel zin hebt om wel iets constructiefs te doen. Lees en verspreid de oproep van W.F. Schiltz. De webpagina vind je hier.)

  • Sim racing (1)

    May 10, 2019 - Posted in games rally simracing - 1 comment

    Ik had vroeger weinig met race games, maar ergens vorig jaar heeft Dirt Rally mij toch echt wel gegrepen.

    Ze noemen het de Dark Souls van de racegames en het is eigenlijk wel onverbiddelijk hard. Eén foutje en je ligt van de baan. Opperste concentratie om het einde van de rally stage te bereiken. Om dan na finish te zien dat je een dikke minuut en 30 seconden achterligt op de 1e.

    Dan gedurende een uur door prachtige landschappen tientallen kilometers rijden en zien dat je telkens een stukje dichter komt bij die felbegeerde podiumplek. Maar ook consistentie wordt beloond. Je kan een kampioenschap winnen door consistent 3e te zijn, met misschien eens een uitschieter naar een 1e plek.

    Rally is volgens mij het ultieme racen (al heeft F1 ook wel iets)

    Ik vind het wel grappig dat ik een aantal toppers aan een €50-€60 nieuwprijs heb liggen waar ik telkens na een paar uur mee gestopt ben. De €15 die ik betaalde voor Dirt Rally rendeert erg goed als je het aantal speluren deelt door de kost (in dezelfde lijn doet de PS4 het extreem goed tegenover de Switch, die ik ga verkopen – iemand interesse in een Nintendo Switch?).

    Nu, ik doe dat tegenwoordig nog allemaal met een gewone Playstation controller, maar ik denk toch aan een ietwat betere setup. Mijn idee is dat vooral het tegensturen in een bocht niet zo praktisch is met een controller. Ook de “clutch kick”, een trap op je koppeling om je auto in drift te sturen, is niet zo handig als je geen koppeling hebt en het moet doen met een knopje.

    Ik was op bezoek bij een vriend en die had een mooie setup. 3 schermen aan een gaming pc, een goed stuur, een stoel, pedalen met koppeling. Geen setup van €12500 zoals deze Australiër maar wel echt iets respectabels. En tof om mee te spelen.

    Ik kreeg een demo van iRacing: eerst racen op Brands Hatch, een heel kort circuit met een GT auto. Daarna een practice session in een rally auto op een rallycross circuit. Met wat force feedback op het wiel, voel je je auto beter aan. Door de 3 schermen kan je “in je bocht kijken”.

    Nu denk ik aan een eerste wieltje. Ik schuim de 2e hands sites af voor een Thrustmaster. Ik denk aan een Playseat challenge, een opvouwbare stoel. Ik ga het bij GT Sport en Dirt Rally op de PS4 houden.

    Prutsen met mods op PC of een setup met meerdere schermen zie ik nog niet zitten.

  • Geen leuk onderwerp, maar wel nodig – petitie euthanasie bij dementie

    May 7, 2019 - Posted in belgische-problemen Uncategorized

    Ik deelde het al op Twitter maar ik vond het de moeite om er nog iets meer over te schrijven.

    Geen leuk onderwerp, maar wel nodig.

    Eén van mijn favoriete films is Tot Altijd, een Vlaamse film met als thema MS-patiënt Mario Verstraete die vecht om euthanasie te mogen toepassen bij zichzelf. In de film wil Mario op een waardige manier heengaan. Het is een heel emotionele film, die mij persoonlijk raakt.

    Mijn oma had dementie. Ik kwam in het rusthuis en ze herkende me niet. Het werd altijd maar erger. Dat doet pijn om aan te denken.

    Dementie komt vaker voor dan je denkt. Een oudere zien wegkwijnen kan zorgen voor een situatie die niemand wil. De oudere niet, en de familie niet. Iedereen moet voor zichzelf kunnen beslissen wat er moet gebeuren als het niet meer gaat.

    Het blijven zorgen voor iemand die niet meer voor zichzelf kan denken zet veel druk op zowel de familie als de samenleving.

    Maar vandaag is er een probleem met de euthanasiewet. In De Morgen staat het helder:

    “Er zit, zo stelt Distelmans, een lastig hiaat in de wet: dat mensen denken dat ze euthanasie kunnen krijgen als ze dement worden of anderszins blijvende hersenschade oplopen, aangezien ze dat in een voorafgaandelijke wilsverklaring hebben laten vastleggen. Dat klopt niet. Euthanasie kan in zo’n geval pas als je in coma ligt. “Dat krijg je aan de mensen niet meer uitgelegd”, zegt de professor.”

    Bekijk 1 van de getuigenissen:

    Om dit hiaat concreter dit op de politieke agenda te krijgen is er een petitie gestart. Ik heb deze alvast ondertekend.

    Voor meer info en de petitie, kijk op leif.be.

  • Politieke avonturen

    May 1, 2019 - Posted in politiek

    De verkiezingen voor de Kamer (Federaal), Vlaams parlement, Europa en Brussel komen er aan. Op 26 mei stemmen we wie ons zal vertegenwoordigen in de respectievelijke regeringen.

    Ik hoor van vele mensen dat de politiek hen niet interesseert, dat ze het nieuws niet meer volgen, dat er toch niks kan veranderen. Ook ik ben politiek soms moe, maar toch denk ik dat positieve veranderingen mogelijk zijn.

    Ik zou hierbij een warme oproep doen om voor je eind deze maand je stem uitbrengt de nodige research te doen naar een kandidaat die echt uitdraagt waar jij voor staat. Verandering is mogelijk, maar dan moeten de juiste mensen verkozen worden.

    Johan in de politiek!

    Ik merkte dat telkens het verkiezingen was de interesse in politiek in mij opflakkerde. Door de combinatie van twee verkiezingen kort op elkaar, lokaal als regionaal, speelt er heel wat in het politieke landschap.

    Ik koos ervoor om begin dit jaar lid te worden van Jong Vld Groot-Antwerpen.

    Ik heb al heel wat ambitieuze mensen leren kennen die ervoor gaan om hun accenten op tafel te leggen. Door vele discussies en eigen politieke analyse meen ik de juiste partijkeuze te hebben gemaakt. De standpunten van Open Vld komen het meest overeen met mijn politieke standpunten.

    Eerste prioriteit: mijn bedrijf

    Mijn eerste prioriteit bestaat er uit om mijn bedrijf uit te bouwen. Wij zoeken 3 nieuwe mensen, en ik wil dit jaar echt een nieuw niveau bereiken. Ik kom dus niet op bij deze verkiezingen en sta niet op een lijst. Voor mij is er nog te veel te leren en te doen in het bedrijfsleven om het beleid mee te bepalen.

    Maar ik wil wel van uit het bedrijfsleven duidelijk kunnen ijveren voor de juiste accenten. Er is administratieve vereenvoudiging nodig en een goed gebruik van het (te grote) overheidsbeslag.

    Ik wil zuurstof om te kunnen ondernemen. Het interesseert me niet om snel rijk te worden met een extreem lage vennootschapsbelasting of dergelijke; wat me wel interesseert is effectief een bedrijf kunnen opbouwen, mensen kansen kunnen geven, en eerlijke fiscaliteit.

    Waarom Open Vld?

    Ik kan me het meest vinden in de Open Vld-mening in menig politiek debat dat ik volgde. Ik vind mezelf terug in de kernwaarden van het liberalisme. Individuele vrijheid gekoppeld met verantwoordelijkheid.

    Jong Vld is de Open Vld van morgen. De liberale partij vernieuwt. Als je zelf interesse hebt om mee te doen, contacteer me gerust.

    Wat doe je dan zoal?

    Met Jong Vld Groot-Antwerpen zitten we maandelijks samen om de werking te bespreken. Iedereen is vrij om zijn eigen inbreng te geven over hoe we kunnen wegen op het maatschappelijk debat.

    We organiseren evenementen zoals Politiek achter de Schermen, waar een aantal politici in een panelgesprek praten over hoe het politieke leven eruit ziet voor hen.

    Eind februari was er een jongerencongres waar belangrijke maatschappelijke onderwerpen werden besproken. Ter voorbereiding dachten we in groep en individueel na over verschillende statements over waar de maatschappij naar toe moet. Voor mij was dit congres een hoogtepunt in het begin van politieke avonturen.

    Onlangs was er een campagnedag rond werk in België. Zulke dagen zijn leerrijk omdat die je politieke ideeën ofwel valideren ofwel je toch weer aan het denken zetten.

    De laatste weken help ik mee met de campagne van Christian Leysen. Ik vond dat een campagna die enkel op social media gebaseerd was neit voldoende was en maakte een website.

    (Ik zou het trouwens tof vinden moesten meer politici een website hebben met duidelijke standpunten, maar dat terzijde.)

    Welke topics?

    Ik interesseer me het meest in ondernemen, in de toenemende digitalisering en hoe we daar om mee moeten gaan, en in openbaar vervoer. Dat zijn echt topics waar ik mij in vast kan bijten.

    Als het over ondernemen gaat denk ik vooral aan zuurstof om te ondernemen: hoe kan een klein bedrijf op een goede manier groeien? Hoe zit de balans tussen belastingen en overheidssteun?

    Binnen het topic digitalisering komt mijn politieke interesse samen met wat ik op werkvlak probeer te doen: ons gebruik van computers menselijk houden. Al te vaak wordt technologie gezien als een heilige graal die de oplossing is voor allerhande problemen, maar uiteindelijk meer problemen creëert. De digitale geletterdheid van de overheid moet sterk omhoog.

    Dan het openbaar vervoer. Openbaar vervoer kan het beste vervoer zijn. Maar dat is het momenteel niet. De stiptheid en dienstverlening van de NMBS moet omhoog. Er is nood aan een Europees treinnetwerk. De rol van traditionele vervoersmiddelen in het stadslandschap moet in vraag worden gesteld nu er betere technologische oplossingen komen voor die “last mile”.

    Met deze topics ga ik verder aan de slag om mijn politieke inbreng te doen.

    Ik hoop dat iedereen op 26 mei een verstandige keuze maakt, zodat er een nieuwe centrum-rechtse regering gevormd kan worden.

     

← older
newer →
  • ©2025 Johan Ronsse
  • X
  • Mastodon
  • Portfolio 2024