Blog – Page 23 – Johan Ronsse

Design is messy

May 19, 2019 - Posted in Uncategorized
Er kwam gisteren een thread voorbij op Twitter die ik gewoon moest delen.

I think the design industry suffers from the same issue Instagram has: the need to fabricate a non-existent reality. We curate the heck out of our work, portfolios, Dribbble posts, etc. to display the beautiful stuff in cool perspectives on pretty backgrounds. (1/4)
— Natalie Armendariz (@natalievi) May 17, 2019

Waar Natalie het over heeft is dat vele designers ervoor zorgen dat hun werk goed presenteert, wat dan een soort perceptie creëert over “het leven van een product designer” terwijl de realiteit veel messier is.

Waar goed UI design voor mij over gaat is het probleem oplossen. Een UI design is een balans van een aantal zaken.

Op het niveau van het ontwerp zelf, in volgorde van belangrijkheid:
- Lost je ontwerp het ontwerp-probleem op? (het allerbelangrijkste)
- Is je ontwerp realistisch om te ontwikkelen binnen de tijd die er is?
- Is je ontwerp fijn om te gebruiken?
- Ziet je ontwerp er goed uit?
En op projectniveau:
- Heb je je ontwerp kunnen communiceren aan de groep? (i.e. heb je je lead designer kunnen overtuigen of heb je het zelf kunnen presenteren aan de eindklant met overtuiging)
- Is het duidelijk hoe je je ontwerp moet gebruiken? (i.e. is er een duidelijke flow tekening, of een prototype)
- Is er uiteindelijk iets geworden van het ontwerp? (soms uit jouw handen, maar niet altijd: je hebt meer invloed dan je denkt om mee te helpen in het development & shipping proces, als je de juiste vragen stelt)
Dit soort dingen is moeilijk om duidelijk te maken in een portfolio. “Het ontwerp-probleem oplossen” is een redelijk abstracte notie die je pas kan zien na een tijdje (na release, bij eigenlijk gebruik) of door usability tests.

Ik stem voor meer realisme in cases. Of toch zeker in de uitleg van cases tijdens een interview proces. Het is moeilijk om publiek in een case te gaan schrijven dat je ruzie had met de klant. De 50+ lelijke iteraties (terwijl je het design probleem aan het oplossen was) tonen doe je misschien liever niet. Maar dat is waar ik aan de andere kant van de tafel naar snak. Naar 300 artboards. Naar een folder van 12Gb. Naar het moeten opsplitsen van component libraries omda je de limieten van je programma tegenkomt. Naar de ruzie waar je beter uitgekomen bent. Naar die moment dat je iets essentieel hebt bijgeleerd dat je je hele carrière kan meedragen.

Ik ga 100% akkoord met de tweet-thread die de stelling maakt dat de perceptie van wat product design is door niet-ervaren designers wordt aangetast door hoe het algemeen gepresenteerd wordt.

Dit doet me denken aan een iets oudere blog post van Intercom, maar eentje die nog altijd de moeite waard is om te lezen: The dribbblisation of design.
Klimaatverbond – Overstijg de partijpolitiek (en denk een beetje verder dan (De) Morgen)

May 11, 2019 - Posted in klimaat

Vorige week schreven meer dan 20 toppers uit het bedrijfsleven een open brief in De Tijd om wat meer lange termijn te denken. Ik las dan op Twitter de mening van iemand: een open brief heeft geen zin. Ik dacht er het mijne van (samengevat: ?) en ging verder met mijn dag.

Nu lees ik een smalende reactie van Joël De Ceulaer op W.F. Schiltz zijn oproep om een klimaatverbond aan te gaan. Zo eentje van: haha, jij snapt politiek niet.

Bij de kwaliteit van sommige columns kan je ook al eens denken: je moest precies nog een krant vullen ofzo? En voel jij je misschien niet iets te belangrijk vanop je mediastoel? Na lang gepalaver is Joël zijn uiteindelijke punt het volgende:

“Het betekent dus dat een politicus die zegt dat onderwerp X of Y ‘te belangrijk is om over te laten aan de campagnestrijd’ eigenlijk zegt dat de democratie hem worst zal wezen – de campagnestrijd is namelijk de esséntie van de democratie.”
Joël De Ceulaer (Link artikel)

OK Joël, hier is een hint. De oproep gaat over lange termijn denken. Over verder denken dan een coalitievorming of campagnestrijd.

Met sommige topics kan je niet veel stemmen winnen. Op de avond van de boekvoorstelling kwam de fameuze quote van (ik denk) Bruno Tobback “ik weet wel wat er moet gebeuren, maar als ik dat zou verkondigen geraak ik nooit herverkozen” al snel naar boven. Het politieke debat slingert voort en gaat over het topic van de week.

Het ontbreekt mensen aan politieke moed om een langetermijnsbeslissing te nemen. Zeker de laatste 8 maanden zitten we in een soort permanente verkiezingsstrijd waar het precies zo hard over de macht behouden gaat dat goede ideeën zoals rekeningrijden worden teruggetrokken uit angst voor stemverlies.

Ik was op W.F. Schiltz’s voorstelling over zijn klimaatboek Ziedewel, waar hij een voorstel deed tot een klimaatverbond. Ik was ook op een klimaatmars in januari, en toen ik nadacht over wat er op mijn bord moest staan koos ik voor de slogan Overstijg de partijpolitiek .

Vanavond deed @wfschiltz een voorstel om de partijpolitiek te overstijgen in het klimaatthema. Daar ben ik blij om, want ongeacht de verkiezingsresultaten zal snelle, concrete actie nodig zijn. pic.twitter.com/GKSNGiINiC
— Johan Ronsse (@wolfr_2) May 2, 2019

Ik kan mij dus helemaal vinden in de boodschap van W.F. Schiltz om een klimaatverbond te sluiten, dat op lange termijn denkt.

Waarom? Omdat los van de verkiezingsuitslag, geruzie tussen partijen of enige coalitievorming dit topic gewoon te belangrijk is om niets aan te doen.

Een democratie gaat over ideeën: welk idee komt er op tafel? Waar steken we onze tijd in en waarom? De politieke agenda wordt gevoed door waar we over praten. Joël zijn reactie steekt de draak met participatieve projecten. Met het verspreiden en werken aan een idee. Dat is voor mij wel heel kort door de bocht (Zeker voor een krant…)

Ik heb bij de gemeenteraadsverkiezingen wel eens nagedacht over burgerparticipatie. Je kan tot de conclusie komen dat dat het heruitvinden van de politiek is. Een mening die wel heel duidelijk gepropageerd wordt door Joël de Ceulaer. Hij maakt in dezelfde zin Van Reybrouck en Manu Claeys belachelijk.

Is elk politiek project dat niet in de Wetstraat leeft dan irrelevant voor de heer De Ceulaer? Een werkgroep buiten het parlement, een burgeractie, een betoging: compleet niet van belang?

Waar dit over gaat is het oplossen van een een groot politiek immobilisme rond een heel belangrijk thema.

Wat er nu gebeurt is dat een partij 1/3 van zijn programma kan implementeren voor een andere partij verkozen wordt om alles weer van tafel te gooien. Zo geraak je natuurlijk nergens. Daarom moet je een afspraak maken die groter is dan een legislatuur.

Als je er goed over nadenkt is er eigenlijk maar 1 belangrijk onderwerp op lange termijn, en dat is het klimaat. Als we het klimaatprobleem niet oplossen dan valt er niet veel meer te bespreken. Dit klinkt misschien nogal als doemdenken, maar het is niet ik die dit stel, maar de wetenschap. En ik heb wel vertrouwen in de wetenschap.

Is een voorstel dat het politiek immobilisme rond het topic klimaat probeert op te lossen dan echt iets om belachelijk te maken? Ik denk het niet.

(Dus, als je wel zin hebt om wel iets constructiefs te doen. Lees en verspreid de oproep van W.F. Schiltz. De webpagina vind je hier.)
Sim racing (1)

May 10, 2019 - Posted in games rally simracing - 1 comment

Ik had vroeger weinig met race games, maar ergens vorig jaar heeft Dirt Rally mij toch echt wel gegrepen.

Ze noemen het de Dark Souls van de racegames en het is eigenlijk wel onverbiddelijk hard. Eén foutje en je ligt van de baan. Opperste concentratie om het einde van de rally stage te bereiken. Om dan na finish te zien dat je een dikke minuut en 30 seconden achterligt op de 1e.

Dan gedurende een uur door prachtige landschappen tientallen kilometers rijden en zien dat je telkens een stukje dichter komt bij die felbegeerde podiumplek. Maar ook consistentie wordt beloond. Je kan een kampioenschap winnen door consistent 3e te zijn, met misschien eens een uitschieter naar een 1e plek.

Rally is volgens mij het ultieme racen (al heeft F1 ook wel iets)

Ik vind het wel grappig dat ik een aantal toppers aan een €50-€60 nieuwprijs heb liggen waar ik telkens na een paar uur mee gestopt ben. De €15 die ik betaalde voor Dirt Rally rendeert erg goed als je het aantal speluren deelt door de kost (in dezelfde lijn doet de PS4 het extreem goed tegenover de Switch, die ik ga verkopen – iemand interesse in een Nintendo Switch?).

Nu, ik doe dat tegenwoordig nog allemaal met een gewone Playstation controller, maar ik denk toch aan een ietwat betere setup. Mijn idee is dat vooral het tegensturen in een bocht niet zo praktisch is met een controller. Ook de “clutch kick”, een trap op je koppeling om je auto in drift te sturen, is niet zo handig als je geen koppeling hebt en het moet doen met een knopje.

Ik was op bezoek bij een vriend en die had een mooie setup. 3 schermen aan een gaming pc, een goed stuur, een stoel, pedalen met koppeling. Geen setup van €12500 zoals deze Australiër maar wel echt iets respectabels. En tof om mee te spelen.

Ik kreeg een demo van iRacing: eerst racen op Brands Hatch, een heel kort circuit met een GT auto. Daarna een practice session in een rally auto op een rallycross circuit. Met wat force feedback op het wiel, voel je je auto beter aan. Door de 3 schermen kan je “in je bocht kijken”.

Nu denk ik aan een eerste wieltje. Ik schuim de 2e hands sites af voor een Thrustmaster. Ik denk aan een Playseat challenge, een opvouwbare stoel. Ik ga het bij GT Sport en Dirt Rally op de PS4 houden.

Prutsen met mods op PC of een setup met meerdere schermen zie ik nog niet zitten.
Geen leuk onderwerp, maar wel nodig – petitie euthanasie bij dementie

May 7, 2019 - Posted in belgische-problemen Uncategorized

Ik deelde het al op Twitter maar ik vond het de moeite om er nog iets meer over te schrijven.

Geen leuk onderwerp, maar wel nodig.

Eén van mijn favoriete films is Tot Altijd, een Vlaamse film met als thema MS-patiënt Mario Verstraete die vecht om euthanasie te mogen toepassen bij zichzelf. In de film wil Mario op een waardige manier heengaan. Het is een heel emotionele film, die mij persoonlijk raakt.

Mijn oma had dementie. Ik kwam in het rusthuis en ze herkende me niet. Het werd altijd maar erger. Dat doet pijn om aan te denken.

Dementie komt vaker voor dan je denkt. Een oudere zien wegkwijnen kan zorgen voor een situatie die niemand wil. De oudere niet, en de familie niet. Iedereen moet voor zichzelf kunnen beslissen wat er moet gebeuren als het niet meer gaat.

Het blijven zorgen voor iemand die niet meer voor zichzelf kan denken zet veel druk op zowel de familie als de samenleving.

Maar vandaag is er een probleem met de euthanasiewet. In De Morgen staat het helder:

“Er zit, zo stelt Distelmans, een lastig hiaat in de wet: dat mensen denken dat ze euthanasie kunnen krijgen als ze dement worden of anderszins blijvende hersenschade oplopen, aangezien ze dat in een voorafgaandelijke wilsverklaring hebben laten vastleggen. Dat klopt niet. Euthanasie kan in zo’n geval pas als je in coma ligt. “Dat krijg je aan de mensen niet meer uitgelegd”, zegt de professor.”

Bekijk 1 van de getuigenissen:

Om dit hiaat concreter dit op de politieke agenda te krijgen is er een petitie gestart. Ik heb deze alvast ondertekend.

Voor meer info en de petitie, kijk op leif.be.
Politieke avonturen

May 1, 2019 - Posted in politiek

De verkiezingen voor de Kamer (Federaal), Vlaams parlement, Europa en Brussel komen er aan. Op 26 mei stemmen we wie ons zal vertegenwoordigen in de respectievelijke regeringen.

Ik hoor van vele mensen dat de politiek hen niet interesseert, dat ze het nieuws niet meer volgen, dat er toch niks kan veranderen. Ook ik ben politiek soms moe, maar toch denk ik dat positieve veranderingen mogelijk zijn.

Ik zou hierbij een warme oproep doen om voor je eind deze maand je stem uitbrengt de nodige research te doen naar een kandidaat die echt uitdraagt waar jij voor staat. Verandering is mogelijk, maar dan moeten de juiste mensen verkozen worden.

Johan in de politiek!

Ik merkte dat telkens het verkiezingen was de interesse in politiek in mij opflakkerde. Door de combinatie van twee verkiezingen kort op elkaar, lokaal als regionaal, speelt er heel wat in het politieke landschap.

Ik koos ervoor om begin dit jaar lid te worden van Jong Vld Groot-Antwerpen.

Ik heb al heel wat ambitieuze mensen leren kennen die ervoor gaan om hun accenten op tafel te leggen. Door vele discussies en eigen politieke analyse meen ik de juiste partijkeuze te hebben gemaakt. De standpunten van Open Vld komen het meest overeen met mijn politieke standpunten.

Eerste prioriteit: mijn bedrijf

Mijn eerste prioriteit bestaat er uit om mijn bedrijf uit te bouwen. Wij zoeken 3 nieuwe mensen, en ik wil dit jaar echt een nieuw niveau bereiken. Ik kom dus niet op bij deze verkiezingen en sta niet op een lijst. Voor mij is er nog te veel te leren en te doen in het bedrijfsleven om het beleid mee te bepalen.

Maar ik wil wel van uit het bedrijfsleven duidelijk kunnen ijveren voor de juiste accenten. Er is administratieve vereenvoudiging nodig en een goed gebruik van het (te grote) overheidsbeslag.

Ik wil zuurstof om te kunnen ondernemen. Het interesseert me niet om snel rijk te worden met een extreem lage vennootschapsbelasting of dergelijke; wat me wel interesseert is effectief een bedrijf kunnen opbouwen, mensen kansen kunnen geven, en eerlijke fiscaliteit.

Waarom Open Vld?

Ik kan me het meest vinden in de Open Vld-mening in menig politiek debat dat ik volgde. Ik vind mezelf terug in de kernwaarden van het liberalisme. Individuele vrijheid gekoppeld met verantwoordelijkheid.

Jong Vld is de Open Vld van morgen. De liberale partij vernieuwt. Als je zelf interesse hebt om mee te doen, contacteer me gerust.

Wat doe je dan zoal?

Met Jong Vld Groot-Antwerpen zitten we maandelijks samen om de werking te bespreken. Iedereen is vrij om zijn eigen inbreng te geven over hoe we kunnen wegen op het maatschappelijk debat.

We organiseren evenementen zoals Politiek achter de Schermen, waar een aantal politici in een panelgesprek praten over hoe het politieke leven eruit ziet voor hen.

Eind februari was er een jongerencongres waar belangrijke maatschappelijke onderwerpen werden besproken. Ter voorbereiding dachten we in groep en individueel na over verschillende statements over waar de maatschappij naar toe moet. Voor mij was dit congres een hoogtepunt in het begin van politieke avonturen.

Onlangs was er een campagnedag rond werk in België. Zulke dagen zijn leerrijk omdat die je politieke ideeën ofwel valideren ofwel je toch weer aan het denken zetten.

De laatste weken help ik mee met de campagne van Christian Leysen. Ik vond dat een campagna die enkel op social media gebaseerd was neit voldoende was en maakte een website.

(Ik zou het trouwens tof vinden moesten meer politici een website hebben met duidelijke standpunten, maar dat terzijde.)

Welke topics?

Ik interesseer me het meest in ondernemen, in de toenemende digitalisering en hoe we daar om mee moeten gaan, en in openbaar vervoer. Dat zijn echt topics waar ik mij in vast kan bijten.

Als het over ondernemen gaat denk ik vooral aan zuurstof om te ondernemen: hoe kan een klein bedrijf op een goede manier groeien? Hoe zit de balans tussen belastingen en overheidssteun?

Binnen het topic digitalisering komt mijn politieke interesse samen met wat ik op werkvlak probeer te doen: ons gebruik van computers menselijk houden. Al te vaak wordt technologie gezien als een heilige graal die de oplossing is voor allerhande problemen, maar uiteindelijk meer problemen creëert. De digitale geletterdheid van de overheid moet sterk omhoog.

Dan het openbaar vervoer. Openbaar vervoer kan het beste vervoer zijn. Maar dat is het momenteel niet. De stiptheid en dienstverlening van de NMBS moet omhoog. Er is nood aan een Europees treinnetwerk. De rol van traditionele vervoersmiddelen in het stadslandschap moet in vraag worden gesteld nu er betere technologische oplossingen komen voor die “last mile”.

Met deze topics ga ik verder aan de slag om mijn politieke inbreng te doen.

Ik hoop dat iedereen op 26 mei een verstandige keuze maakt, zodat er een nieuwe centrum-rechtse regering gevormd kan worden.
Reset-momentje, en dan: ervoor gaan

April 29, 2019 - Posted in jobs

In de laatste week van de paasvakantie — ondertussen een dikke week geleden — ben ik een weekje relaxed gaan snowboarden met vrienden.

Een vakantie is altijd een beetje een reset-momentje. Dan heb je tijd om eens na te denken: waar staan we nu, en hoe moet het nu verder?

View this post on Instagram

#courchevel #alps

A post shared by Johan Ronsse (@wolfr_) on Apr 24, 2019 at 9:35am PDT

Op zich had ik deze keer weinig levensvragen op vakantie, want wat we gingen doen stond al langer vast: Mono naar een nieuw niveau te brengen. Vandaag kondigden we 3 vacatures aan.

Ik ga het iedereen vertellen tot ze het niet meer willen horen: wij zoeken volk! Ken jij een getalenteerde ontwerper/ontwerpster of ben je er zelf één? Wil je graag terecht komen in een tof team? Laat iets weten!
Formule 1 op zondag

April 28, 2019 - Posted in f1

Sinds ik Formula 1: Drive to Survive op Netflix heb gezien ben ik helemaal F1 fan geworden. Op Youtube is er heel wat officiële F1 content te vinden, en als je wat gaat zoeken kom je op toffe video’s waar je de origin story van een Max Verstappen kan zien, van heel jong naar hoe ie nu is.

Vandaag is de grote prijs van Azerbeidjan. Koen tipte op Twitter dat je dat kan zien via de RTBF, dat is exact wat ik ga doen. Ik ben eens benieuwd om een 1e F1 race te volgen. Met een interessant circuit alvast.
Waar zijn die blogs gebleven?

April 27, 2019 - Posted in nederlands other

Ik was Michel zijn fietssaga aan het lezen en ik moest denken dat ik toch eigenlijk wel geniet van gewone blogposts, uit het leven gegrepen. Er zijn niet veel meer actieve blogs over, maar er was een tijd dat ik wel wat meer namen kon opnoemen dan enkel Michel. Waar zijn die bloggers gebleven?

Ik volg nog altijd enkel websites via hun RSS (via FeedBin) maar in plaats van dat ik vroeger 100+ blogs volg zijn het er nu slechts 24, als ik de actieve tel. Dat ziet er zo uit in FeedBin:

Om zelf het goeie voorbeeld te nemen, ga ik wat meer bloggen. In het Nederlands, niet te lang, niet te kort. Met 1 topic per post. Misschien moet ik een soort schrijfschema opstellen. Wie doet mee?
De smartphone is niet de oplossing voor alles

March 26, 2019 - Posted in belgische-problemen mobiliteit

Exhibit 1

Toen ik in Japan woonde had ik een MOBIB kaart waarmee je kon betalen in de lokale dagwinkel. Geweldig vond ik dat.

Je kon er geld opzetten aan de automaat. Je zette er dan bv. 50 euro op en gebruikte die enkele weken voor de metro.

Je moest die in elk station scannen om de poortjes te openen. Zo’n poortje openen van een station doe je gewoon door de kaart te scannen. En dat is het.

Dit was een heerlijk anoniem systeem. En er was ook geen gedoe als je de kaart kwijt was. Binnen de 5 minuten had je een nieuwe.

Een plastieken kaartje met een chip in. Een eenvoudig object dat altijd werkt, ook als je batterij van je smartphone op is.

Exhibit 2

Mensen beseffen niet hoeveel je kan afleiden uit iemand zijn locatiedata.

Een typische app die locatiedata vraagt stuurt elke 15 minuten data naar een server. Je kan dus duidelijk de locaties zien die iemand bezoekt in bijna real-time. Je kan letterlijk iemand zijn leven volgen.

Het aanzetten van de locatie permissie “always“ betekent in de praktijk dat de app maker kan zien waar je op dat moment bent.

Wie geef jij allemaal de toestemming om constant te weten waar je bent? Ga naar de instellingen van je GSM, op een iPhone is dat Privacy > Locatievoorzieningen, en sta er verbaasd van wie er allemaal mag weten waar jij bent.

Exhibit 3

Ons eigenste overheidsbedrijf Proximus staat trots op een startup beurs om mensen aan te trekken om onze locatiedata door te verkopen.

Je kan als je er genoeg geld voor over hebt geanonimiseerde locatiedata kopen. Bv. als jij de organisatie Rock Werchter bent kan je zien hoe mensen zich rond een evenement bewegen.

De data is geanonimiseerd, maar iedereen die bezig is met computers en programmeren weet ook dat er een punt in de cyclus is dat de data niet geanonimiseerd is. Elke triangulatie van je GSM signaal wordt ergens opgeslagen.

Wordt die dan onmiddellijk geanonimiseerd en verwijderd? Ik hoop het.

Exhibit 4

Ik rijd naar Italië door Zwitserland en koop een wegenvignet met een nummer van het jaar op, en mag dat jaar door Zwitserland rijden. Er plakt nu wel een roze sticker op mijn vooruit. Maar het is een eenvoudig systeem.

Exhibit 5

In Frankrijk geraak je vlot door de péage, door gewoon je credit card te gebruiken.

De echte snelle jongens hebben een machientje. Een machientje dat gewoon registreert dat je voorbij mag rijden op dat punt, en reeds hebt betaald, dat is alles.

Waarom deze tekstjes?

Ik denk na over hoe we tot een duidelijke anonieme oplossing voor rekeningrijden kunnen komen. Wie heeft er betere ideeën dan de werkgroep van Ben Weyts?

De smartphone is niet de oplossing voor alles. Het continu tracken van locatiegegevens, opgelegd door de overheid, is compleet disproportioneel tot de bedoeling van de maatregel.

Als de bedoeling van rekeningrijden is om zonder een extra belasting te heffen (NVA standpunt) toch een soort mentaliteitsswitch te verzorgen door op filemomenten meer te laten betalen (surge pricing cfr. Uber) , en om buitenlanders mee te laten betalen voor het gebruik van onze wegen, dan is een app op de smartphone toch echt wel een slechte oplossing.

Mijn beroep is apps ontwerpen. Ik ben geen mobiliteitsexpert, maar hou wel graag de systemen rond mobiliteit in de gaten. Hopelijk kan het beleid tot een intelligentere oplossing komen dan het huidige voorstel.
iMac spec bump <> Macbook Pro

March 22, 2019 - Posted in apple macos

With the new spec bump, the iMac has moved from OK value to great value if you spec it right. For +-€2300 you can get a machine that has a lot of bang for the buck.

But the truth is that I need a laptop. I’ve been hoping for a great value Macbook for a few years. The March 25 event is supposed to be focussed on services. Will we see a new Macbook around WWDC? Or will we have to wait?