Er is een nieuwe feature in Basecamp: de rolling hill chart.
Ik moet toch efkes lachen hiermee.
Ik volg Basecamp als bedrijf al jaren en ik ben mee met veel van hun ideeën.
Maar tegenwoordig gaan ze toch vaak in de mist.
Zoals die keer dat ze hun staigair een breadcrumb navigatie hadden laten maken, en die dan trots een Medium post erover schreef.
Ik zie dat meisje nog blinken op de Product Design meetup in Gent: hey, ik heb een stage bij Basecamp. En ik heb net deze feature ontworpen.
2 maand later hebben ze het veranderd, want zo goed werkte het precies niet om een dropdown te openen bij iets dat er duidelijk als een link uitziet (alé zeg, wie had dat nu gedacht?)
Kijk, iedereen moet leren, en iedereen maakt fouten, maar het is voor mij dan de fout van het management om zulke zaken goed te keuren.
Wij gebruiken Basecamp al lange tijd op het werk en tellen hier een aardige som voor neer per jaar.
Maar we gebruiken het eigenlijk redelijk inactief. Het is er, en soms is het eens nodig, en dan zijn er weer projecten waar we het totaal niét gebruiken.
Ondertussen blijven we $75 per maand betalen, een mooie $900 per jaar. Goed verdiend voor die mannen.
Ik heb mijn twijfels bij de product richting in de huidige Basecamp, maar ik blijf het een heel tof bedrijf vinden.
Het is alleszins gestoeld op interessante ideeën die ik doorheen de jaren gretig heb opgenomen.
Zo hebben ze een boek geschreven dat Remote heet, waar het over remote work gaat.
En ze hebben ook lekker veel geschreven over de bullshit waar je soms door moet in klassieke bedrijven.
Over het algemeen proberen ze hun software zo eenvoudig mogelijk te houden, en maken ze goede beslissingen.
Maar, terug naar de rolling hill chart. Een nieuwe feature in Basecamp.
Zo’n nieuwe chart uitvinden, waar niemand van snapt wat die eigenlijk betekent, dat is toch het tegenovergestelde van eenvoudig?
Van op de zijlijnen (van op Twitter dus) kan ik afleiden dat dit het pet project is van één van de designers die er al jaren werkt, Ryan Singer.
Het gaat over hoe ver een project staat te kunnen inschatten.
Er hangt een hele theorie rond, over onzekerheid en over een punt dat je voorbij je “berg” bent, en dat het “dan maar uitvoering is”. Een theorie die je zou kunnen gaan uitzoeken.
Ik vind dat relevant en interessant voor een design project.
Maar wat ik zie in de context van een pakket als Basecamp is gewoon weer een beetje feature creep.
Ik ga echt niet ver in de archieven van Basecamp (37Signals) moeten zoeken om een blog post te vinden met statements over zaken eenvoudig houden, simpliciteit, en het niet nuttig zijn van allerhande project management technieken (zoals progress charts).
En nu smijten ze er zoiets in. Akkoord, het is iets nieuws. Maar ergens ook exact hetgene waar Basecamp jaren hard tegen aan het vechten was.
Want nu komt er een moment dat ik iemand ga moeten uitleggen wat die chart betekent. Of ik kan ‘m gewoon negeren, en dan maakt het de software weer een beetje zwaarder dan het allemaal moet zijn.
Grappig toch dat je uiteindelijk hetgene wordt waar je tegen aan het vechten was…
